Achter internationale vonnissen en ernstige VN-resoluties schuilt vaak platte politieke berekening. Dat schrijft Robbert de Witt.
In een ideale wereld helpen instituties als de Verenigde Naties (VN) en het Internationaal Gerechtshof om de wereld beter te maken. En zien regeringen ze als de beste manier om slepende conflicten op te lossen.
Maar in de echte wereld zien veel landen de VN of internationale gerechtshoven eerder als een manier om hun zin te krijgen, elders een wit voetje te halen of juist een ander land dwars te zitten.
Begin dit jaar sleepte Zuid-Afrika de Israëlische regering voor het Gerechtshof, officieel omdat de Israëliërs zich schuldig zouden maken aan genocide in de oorlog tegen de Palestijnse terreurbeweging Hamas.
De juristen van het Hof in Den Haag buigen zich sindsdien over de aanklacht. Het kan nog jaren duren voordat zij hebben bepaald of Zuid-Afrika gelijk heeft.
Historische band
Misschien zijn de motieven van de Zuid-Afrikaanse regering oprecht. Maar tegelijk vraag je je af waarom de Zuid-Afrikaanse empathie zich alleen richt op Gaza. Er zijn immers genoeg landen waar ernstiger zaken spelen en waarvan de verantwoordelijken niet door Zuid-Afrika worden aangeklaagd. In Sudan en Oekraïne bijvoorbeeld, vallen meer doden dan in Gaza.
Maar de Zuid-Afrikaanse regeringspartij ANC heeft geen historische band met de Oekraïners en Sudanezen. Terwijl Nelson Mandela’s ANC tijdens de apartheid werd gesteund door Yasser Arafats Palestijnse ‘bevrijdingsbeweging’ PLO. De gang naar het Gerechtshof is een mooie manier om deze oude vriendschap te eren.
Dat blijkt een voorbeeld te zijn voor andere regeringen. Onlangs maakte Nicaragua bekend dat het Duitsland aanklaagt, zoals Zuid-Afrika met Israël deed. De regering van het Midden-Amerikaanse land meent namelijk dat Berlijn medeschuldig is aan genocide van de Palestijnen, omdat Berlijn Israël steunt.
Aanklager krijgt glans
Hier spelen eveneens politieke motieven. Voor Nicaragua is het diplomatiek handig om het op te nemen voor de Palestijnen, inmiddels ’s werelds voornaamste slachtoffergroep. De wandaden van de Palestijnen op 7 oktober zijn in veel delen van de wereld alweer vergeten of worden gewoon genegeerd. Opkomen voor de Palestijnen is prijzenswaardig.
Duitsland aanklagen bij zo’n gerespecteerd instituut als het VN-Gerechtshof geeft de aanklager glans. Door naar ‘Den Haag’ te stappen, laat je als regering zien dat je het internationaal recht heel serieus neemt.
Tegelijk leidt dit af van de misstanden in eigen land (precies de reden waarom boevenstaten zo graag in de VN-Mensenrechtenraad willen zitten). Nicaragua heeft namelijk een hoop om de aandacht van af te leiden.
Oppositieleiders in Nicaragua worden dusdanig vervolgd door het regime van president Daniel Ortega dat experts spreken van ‘misdaden tegen de menselijkheid’.
VS zou internationaal recht in de weg zitten
In de vele rapporten over de droevige mensenrechtensituatie in Nicaragua wordt gesproken van intimidatie, opsluiting en marteling van eenieder die het waagt op te staan tegen Ortega. En dat land klaagt Duitsland aan!
Het treurige is dat het rechtschapen Duitsland zo toch het etiketje ‘medeverantwoordelijk voor genocide’ krijgt – of het nu uiteindelijk schuldig wordt bevonden of niet. Ook deze zaak zal zich, na een voorlopige uitspraak, jaren voortslepen. Internationaal scoort Nicaragua een puntje, Duitsland staat er niet zo lekker op.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout