Wanneer merkt Nederland de Iraanse Revolutionaire Garde eindelijk aan als terroristische organisatie, vraagt Afshin Ellian zich af.
De arm van het ayatollahsregime is lang. Al bij zijn oprichting in februari 1979 besloot het tegenstanders te vermoorden. Daartoe benoemde de islamitische leider imam Khomeini ayatollah Khalkhali als hoofd van de nieuw opgerichte islamitische revolutionaire rechtbank.
Deze man introduceerde een voor Iran ongekende vorm van geweld. Zijn bijnaam werd ‘Hanging Judge’. Khalkhali zette een nieuwe procesvorm op, gebaseerd op de sharia, islamitisch recht. Tot dat moment wisten de meeste Iraniërs niet wat de sharia inhield.
Shariarechter Khalkhali executeerde binnen een paar maanden honderden militairen, politici, journalisten, aanhangers van de oude Perzische bahai-religie, homoseksuelen en andersdenkenden. Hij liet foto’s van de lichamen van de geëxecuteerden in de Iraanse kranten plaatsen. Khalkhali vervulde twee functies tegelijk, die van rechter en die van aanklager.
Later zou zijn dochter in een interview een onderscheid maken tussen het openbare en het privébeeld van haar vader. Naar buiten was hij erg gewelddadig, aldus Fatemeh Sadeghi Khalkhali. Was hij dus thuis een monster? Nee, zei ze: ‘Dat is niet het beeld dat ik thuis van hem had. Hij was heel streng, maar zou me nooit slaan.’
Fatemeh woont in Canada en leeft zonder hidjab. Die is verplicht volgens een fundamentele shariaregel: haar vader liet honderden vrouwen executeren omdat ze hem niet droegen. Ook zou Fatemeh korte tijd hebben gewerkt aan de Universiteit van Amsterdam om genderonderzoek te doen. Is dat niet ironisch? Iraanse intellectuelen, vooral dissidenten, vinden dat zij haar vader humaniseert.
De opperrechter van het terrorisme reflecteerde kort voor zijn dood op zijn eigen leven: ‘Ik voel geen spijt of schuld over de executies. Toch denk ik dat ik er weinig heb gedood. Er waren er veel meer die de dood verdienden, maar ik kon ze niet te pakken krijgen.’ Een eerlijk antwoord van een man die de regels van de Koran nauwgezet heeft uitgevoerd.
Khalkhali introduceerde nog een regel, die in Nederland minstens drie keer is toegepast: ook in het buitenland moeten vijanden van het regime en de islam worden gedood. In 1979 vroeg hij iedereen waar dan ook de sjah, zijn familie en andere politieke tegenstanders te doden. Daarbij benadrukte hij dat zelfs criminelen dat mogen doen, want Allah zou hun wangedrag uit het verleden vergeven als zij een vijand van Allah ombrachten. In 1979 werd in Parijs Shahriar Shafiq vermoord, zoon van de zuster van de sjah Ashraf Pahlavi.
De lijst van vermoorde Iraniërs in Europa en elders is heel lang. In Frankrijk, Duitsland, Zwitserland en Nederland werden dissidenten vermoord in opdracht van Teheran. Aanvankelijk stuurde het regime de moordenaars rechtstreeks vanuit Libanon naar Europa. Na 2000 ontwikkelden de ayatollahs een nieuwe methode. Deze is effectief want zij laat geen sporen achter die naar Teheran leiden. Je moet heel goed zoeken om verband met het Iraanse regime te vinden. Sinds deze eeuw werken afdelingen van de Islamitische Revolutionaire Garde en het ministerie voor Inlichtingenzaken samen met de georganiseerde misdaad. Drugskartels worden via de Zuid-Libanese terreurgroep Hezbollah ingeschakeld om aanslagen te plegen. Hezbollah zit zelf diep in de drugshandel.
In 2015 werd in Almere de Nederlandse Iraniër Ali Motamed (56) op klaarlichte dag voor zijn huis vermoord met een gericht schot door het hoofd. De daders bleken ordinaire criminelen te zijn, die al een Iraanse dissident hadden gedood, van wie ze niet precies wisten wie hij was. De aanslag werd door de veroordeelde misdadiger Naoufal F. alias ‘Noffel’ of ‘Buik’ vanuit de gevangenis aangestuurd. Hij kreeg er levenslang voor. Daarmee zijn we volgens misdaaddeskundigen beland in de wereld van de – voornamelijk Marokkaanse – mocromaffia. Twee jaar later werd in Den Haag nog een Iraniër vermoord. De Nederlandse inlichtingendienst AIVD zei in 2019 sterke aanwijzingen te hebben dat deze moorden waren georkestreerd door het Iraanse regime. Het deed de Europese Unie besluiten een afdeling van het Iraanse ministerie voor Inlichtingenzaken op de sanctielijst van terroristen te zetten. Dat veranderde de politiek van de ayatollahs niet.
Op 9 november 2023 werd in Madrid de prominente politicus Alejo-Vidal Quadras op straat neergeschoten. Op weg naar ziekenhuis zei hij tegen de verplegers dat de moord was georganiseerd door het Iraanse regime. Quadras (78), medeoprichter van de Spaanse populistische partij VOX, overleefde de aanslag. Hij steunde de Iraanse dissidenten in hun strijd tegen het bewind van de ayatollahs. Het was gegaan volgens dezelfde modus operandi. De schutter was een Franse crimineel van Tunesische afkomst, Mehrez A., die in Frankrijk werd gezocht voor moord op een drugsdealer. Er zijn al verschillende arrestaties verricht. De voorverkenners van de criminelen, een Britse bekeerling met haar man, werden aangehouden. De politie zocht overal naar A. Op 6 juni werd hij in Haarlem gearresteerd, terwijl hij, volgens de politie met een Colombiaan, van plan was een Iraanse dissident te doden.
Dát is de erfenis van ayatollah Khalkhali. Er is inmiddels een berg van bewijs over de samenwerking van het Iraanse regime met de georganiseerde misdaad. Het enige gepaste antwoord op de misdadige opdrachten van dit regime in Nederland is het officieel bestempelen van het hart ervan, de Islamitische Revolutionaire Garde, als terroristische organisatie. Canada en de Verenigde Staten hebben dat al gedaan.