Het verhaal gaat dat in 1963 een aantal bekende kunstenaars bijeenkwam voor een gezellige avond. Een van hen was de beroemde harpiste Rosa Spier die – zo is te lezen in haar biografie Weg van de harp – op zeker moment klaagde over huisvestingsproblemen waarvoor artiesten, en zeker ongehuwde artiesten zoals zijzelf, zich geplaatst zagen op latere leeftijd. Ze zou zich vervolgens hardop hebben afgevraagd of het niet mogelijk was om voor deze groep mensen een tehuis te stichten, waarin zij kunnen wonen zonder ook maar iets van hun individuele vrijheid prijs te geven, en toch verzorgd te zijn.
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in