Pianovirtuoos Peter Beets houdt vol vuur de jazz in leven. Hij omringt zich met talenten, maar weet dat het klimaat voor zijn muziek guur is.
De liefhebbers van de muzikale prestaties van Peter Beets moeten deze avond geduld betrachten. De meest gerenommeerde jazzpianist van Nederland treedt in de Oude Kerk in Voorburg op tijdens een jaarconcert van de Lionsclub van de Zuid-Hollandse gemeente. Maar de voorzitter van de charitatieve club hoort zichzelf nogal graag spreken en houdt een uitvoerig praatje, om na een kwartier dan toch eindelijk een ‘fantastische wereldartiest’ aan te kondigen. Het Peter Beets Quintet treedt naar voren om, later bijgestaan door zangeres Izaline Calister, repertoire van George Gershwin ten gehore te brengen.
Lees ook dit interview met saxofonist Candy Dulfer: ‘Ik werd een leeuwin door mijn passie voor muziek’
De bandleider praat bijna net zo vlot als hij de toetsen van zijn vleugel bespeelt en moedigt de leden van de Lionsclub in de volle kerk aan toch vooral voor soli te klappen. Ook introduceert hij met groot enthousiasme de leden van zijn kwintet. Met bijzondere lof en aandacht voor twee jonge talenten, Ian Cleaver op trompet en Floriaan Wempe op saxofoon.
Het ging niet helemaal naar wens in Voorburg, vertelt Beets (51) een paar dagen later bij hem thuis in Rijswijk. Door files arriveerden de bandleden laat zodat niet kon worden gesoundcheckt en op het laatste moment pizza’s moesten worden besteld. ‘Het liefst heb je ruim de tijd om rustig een voedzame maaltijd te nuttigen en je daarna geestelijk en lichamelijk voor te bereiden op het concert. De energie van het publiek kan een bijzonder effect hebben. Daardoor kunnen je tijdens het improviseren zomaar allerlei nieuwe ideeën binnenvallen.’
Beets: ‘Het klimaat voor de jazz is guur’
Omdat een vergadering via Zoom wat is uitgelopen, is Beets nog niet helemaal gereed voor het ontvangen van bezoek. Hij had zich graag nog even opgefrist en wellicht ook andere kleren aangetrokken, want er steekt een blote teen door een gat in zijn sok. Niettemin steekt hij meteen enthousiast van wal over de getalenteerde jongelui met wie hij het podium deelt. Het is lastig voor de nieu- we generatie, weet hij. ‘Het klimaat voor de jazz is guur. Toen ik jong was, had je 180 festivals en 180 clubs en 180 theaters waar jazz werd gespeeld. Inmiddels zijn er nog maar zo’n tien zalen en een stuk of twintig theaters en festivals over. Ik heb hier zo’n vierduizend platen en tweeduizend cd’s staan. Bijna allemaal van zwarte muzikanten trouwens. Maar hun muziek hoor je nauwelijks meer op de radio.’
Beets heeft een big band met net van het conservatorium afgestudeerden bij wie hij graag aansluiting zoekt. ‘Ik voel me geroepen om mijn door de jaren heen opgebouwde netwerk en publiek in te zetten ten behoeve van de carrières van deze muzikanten. Ze dreigen tegenwoordig tussen wal en schip te belanden. Of ze moeten vernieuwende muziek maken die vaak best ver afstaat van de smaak van het gewone publiek. Of ze gaan de poprichting op waar minder artistieke vrijheid bestaat. Het hele middensegment van de klassieke jazz is weg.’
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout