De legendarische presentator Koos Postema (89) lijdt onder eenzaamheid en fysiek ongemak. Maar hij kan nog welbespraakt en vrolijk terugblikken op een rijke loopbaan bij radio en televisie.
‘Mijn grote teen is verdwenen. Als je hem ergens vindt, hoor ik het graag.’ Koos Postema houdt gesprekken graag luchtig en maakt dan ook een grapje over het lichaamsdeel dat hij eind april kwijtraakte bij een operatie. De amputatie was het onfortuinlijke gevolg van een wond aan zijn voet die hem wekenlang in het ziekenhuis deed verblijven. ‘Ja, dat had heel wat voeten in de aarde. Je hoort: de woordspelingen vliegen je hier om de oren. Bij een jongetje van 9 groeit op een wond gewoon een korst. Bij een jongetje van 89 zoals ik is dat niet altijd het geval. Maar het viel allemaal wel mee, hoor. Ik had geen pijn. Ja, natuurlijk heb ik gewoon naar Feyenoord-AS Roma gekeken. Zo’n wedstrijd had ik buiten bewustzijn nog wel gezien. Die Arne Slot doet het best goed als trainer, vind je niet?’
Koos Postema (Rotterdam, 1932) was verslaggever bij Achter het Nieuws en presenteerde onder meer Een groot uur U en Klasgenoten voor televisie en Langs de Lijn en Met het Oog op Morgen voor radio. Kreeg in 1971 de Nipkowschijf.
Pathos is de misschien wel beste interviewer en presentator uit de geschiedenis van de vaderlandse televisie vreemd. Dat blijkt weer eens als hij, na met zijn rollator naar zijn vaste plek op de bank in zijn appartement in Soest te zijn geschuifeld, terugblikt op dramatische gebeurtenissen uit zijn jeugd. Toen hij vier was, overleed zijn vader, een trambestuurder over wie zijn weduwe de rest van haar leven liefdevol bleef praten alsof hij haar de dag ervoor was ontvallen. Op 14 mei 1940 maakte de zevenjarige Koos mee hoe de Duitsers in korte tijd een groot deel van het centrum van zijn geboorteplaats, Rotterdam, platbombardeerden. En de hongerwinter bracht hem en zijn zusje op de rand van de dood. Maar van traumatische ervaringen wil hij niet spreken.
‘Ik geloof, eerlijk gezegd, niet dat ik er iets aan heb overgehouden. Nou ja, misschien kijk ik door wat ik heb meegemaakt wat beter uit dan anderen. Ik heb mijn hele leven een licht wantrouwen gehouden. Het gevoel dat mensen en dingen anders kunnen zijn dan je op het eerste gezicht denkt. Dat is overigens een goed uitgangspunt voor de journalistiek. Een vak waarbij toch een zeker cynisme hoort. Maar ik ben eerst een tijd onderwijzer geweest. En dat beviel me ook prima.’
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout