Apple TV+ zendt een prachtige documentaire uit over Bruce Springsteen. De romantische realist weet als geen andere popster troost te bieden in donkere tijden. Geloof, hoop en liefde staan centraal in zijn muzikale evangelie, schrijft Gerry van der List.
In popmuziek draait het niet primair om een lang en gezond leven. ‘I hope I die before I get old’ zong Roger Daltrey zelfs in een ver verleden. En Neil Young hield zijn gehoor voor dat ‘it’s better to burn out than to fade away.’ Toch sterven opmerkelijk weinig popsterren jong of branden ze helemaal op. Een flink aantal maakt zelfs een vitale indruk, ondanks de enorme hoeveelheid drugs en drinks die er in hun beroepsgroep in de loop der jaren doorheen is gegaan. Mick Jagger (77) is nog altijd soepel in de heupen en Don Henley (73) zingt Desperado bijna net zo mooi als toen hij het nummer 47 jaar geleden met de Eagles opnam.
Gerry van der List schreef eerder over de 71-jarige zanger: Sacrale sfeer in Springsteen on Broadway
De fans komen – of kwamen althans in het pre-coronatijdperk – vooral op concerten af om die oude hits te horen. De zingende zestigers en zeventigers produceren af en toe wel nieuw werk, maar dat mist praktisch altijd de kracht en kwaliteit van de songs van weleer. Met één uitzondering. Bruce Springsteen (71) weet zich steeds opnieuw uit te vinden.
A Letter To You is een ontroerend portret
Apple TV+ zendt nu een prachtige documentaire uit over de oude baas. A Letter To You gaat over de creatie van het gelijknamige album, waarmee Springsteen vorige maand bewees het heilig vuur nog lang niet verloren te hebben. Hij trommelde de leden van zijn legendarische E Street Band op om in een paar dagen op zijn ranch in New Jersey een reeks nieuwe nummers op te nemen en drie oude nummers nieuw leven in te blazen.
Het is een ontroerend portret geworden. Van een groepje oude kerels die nostalgisch terugkijken op hun gloriedagen, het glas heffen op de overleden bandleden Danny Federici en Clarence Clemons, genieten van hun muzikale vakmanschap en speelvreugde, en zich verheugen op komende optredens.
Die concerten zijn altijd één groot feest. Maar de aanstichter is zelf geen feestneus. In de gepassioneerde rocker op het podium schuilt een romantische realist met een melancholische inslag. De personages in zijn beeldende songs zijn door het leven gekneusde mensen, van wie de sterksten er maar het beste van proberen te maken. Leren ‘to live with the sadness’, zoals het in de klassieker Born To Run heet, daar gaat het om.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Springsteen omarmt het leven met al zijn misère
Zelf lukte hem dat niet altijd even goed. In zijn bijzonder openhartige memoires beschreef Springsteen dat hij soms zo depressief was dat hij zich een wandelende lege huls voelde en nauwelijks zijn bed wist uit te komen. Maar steeds was er de muziek die redding bracht. In A Letter To You wordt duidelijk hoe hij zich weer oprichtte en het leven, met al zijn misère en verdriet, wist te omarmen.
‘Bruce is een kerk zonder god,’ noteerde de schrijver Kluun wel eens eerbiedig. Voor de fans hebben zijn concerten inderdaad het karakter van een religieuze viering, waarin een evangelie van geloof, hoop en liefde wordt verkondigd. De boodschap is des te troostrijker, omdat deze gepaard gaat met een diep besef van het menselijk tekort. De helderste sterren, schreef PvdA-politicus Frans Timmermans in een ode aan zijn held Bruce Springsteen, staan aan de zwartste hemel.