Dat was nog eens wat, vroeger: met het vliegtuig weg! Spannend, avontuurlijk, werelds. Inmiddels weten we allemaal dat vliegen superslecht is. Het gevoel van vliegschaamte, vindt Liesbeth Wytzes, is dus logisch.
Mijn eerste vliegreisje maakte ik als baby van drie maanden, naar de Verenigde Staten. Daar weet ik helaas niets meer van, want het moet een prachtige reis zijn geweest, waarbij ik slapend in een mandje aan een haak in het vliegtuig door het luchtruim werd vervoerd en mijn moeder de reis maakte in een heerlijk echt bed. Dat waren nog eens tijden.
Een ‘dagje Schiphol’ was een eersteklas uitje
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Bekijk de mogelijkheden voor een (digitaal) abonnement hier
Toen ik groter werd, haalden we mijn reislustige vader graag op van Schiphol, toen nog het oude Schiphol. Je stond achter een raam en zag hoe het vliegtuig landde (het aantal zogeheten vliegbewegingen was beperkt), de trap werd naar beneden geklapt en hop, daar verscheen de bekende geliefde. Iedereen stond dan te zwaaien achter dat raam. Van security en andere controles kan ik me niets herinneren, al zullen die er wel zijn geweest.
Voor veel mensen was ‘een dagje Schiphol’ een eersteklas uitje, en dat waren mensen die zelf amper of nooit in een vliegtuig zouden zitten. Ernaar kijken was ook goed. Zo iets bijzonders was het, nog niet eens heel lang geleden.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout