Steve Jobs zei ooit dat het veel moeilijker is om iets eenvoudigs te maken dan om iets ingewikkelds te maken. Dat blijkt veelvuldig, schrijft Liesbeth Wytzes. Ontwerpers willen graag origineel zijn, en vergeten dan te letten op gebruiksgemak.
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Laatst was ik in een badkamer waar een onbekende designer enorm zijn best had gedaan om alles zo ingewikkeld mogelijk te maken. Hij of zij was daar eens echt goed voor gaan zitten. Je zou denken: design, dat is de combinatie van schoonheid met gebruiksgemak. Wel een beetje een luxe, vroeger ging het natuurlijk vooral om functionaliteit. De dingen moesten het doen, en hoe ze eruit zagen, kwam op de tweede plaats. Deze (naamloze) ontwerper had daar heel andere ideeën over. Die moet hebben gedacht dat de gebruikers van zijn ontwerpen hun hersentjes maar even moesten gebruiken. Waarom makkelijk doen als het heel ingewikkeld kan?
Ouderwetse badkamerkranen blijven favoriet
Om te beginnen waren daar de badkamerkranen. Nu heb je een duizelingwekkende hoeveelheid modellen op dit gebied en zo langzamerhand ben ik daarvan al een flink aantal tegen gekomen. Favoriet zijn natuurlijk de ouderwetse kranen, eentje met de C van Cold op een wit plaatje in het midden, de andere met een H van Hot – soms zijn die er verkeerd om in gezet, maar dat heb je snel genoeg door. Je draait ze makkelijk open en dicht door de vier bolletjes die lekker in de hand liggen. Eitje.
Misschien is hier geen sprake van enorme schoonheid, ze zijn wel duidelijk en makkelijk, al hebben ze weer het nadeel dat je warm en koud water niet kunt mengen. Daarvoor heb je de mengkranen met een soort hefboompje, heel handig, want die kun je met je elleboog een slinger geven als je vieze handen hebt.
Maar hier had duidelijk iemand zijn neus opgehaald voor gemak. De kranen waren buisvormige objecten zonder een draaiknop of wat dan ook. Ik staarde er langdurig naar. Het moesten wel kranen zijn, maar hoe kreeg je er water uit?
Want wat ik ook deed, dat kwam er niet uit. Ik trok. Ik duwde. Ik bewoog mijn hand heen en weer langs de kraan, in de hoop een onzichtbaar oogje te activeren. Geen water. Er gebeurde helemaal niets. Het zweet brak me uit, wat bij gebrek aan water geen aangename sensatie was. Pas na uren begreep ik wat ik moest doen: een knikbeweging zorgde voor water, en als je er dan ook nog eens aan draaide, werd de temperatuur geregeld. Handig? Nee. Mooi? Vond ik niet.
Lees ook de vorige column van Liesbeth Wytzes: Ik heb altijd ruzie met sleutels gehad
Moeilijker om iets eenvoudigs te maken dan iets ingewikkelds
Of die keer dat ik logeerde bij een vriend met een passie voor design. Naast het bed stond een bevallig lampje in de vorm van een kaars. Veel licht gaf het niet, maar grappig was het wel. Alleen zat er geen schakelaartje aan, dus hoe moest dat lampje uit? Ik kwam er niet achter en keerde het mijn rug toe. De volgende ochtend hoorde ik het: je moest blazen.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout