Dat mensen elkaar graag de hersens inslaan, is algemeen bekend. We vinden het zelfs fascinerend om te kijken hoe dat gaat, ziet Liesbeth Wytzes. Maar andere dieren hebben ook zo hun methodes.
Overal ter wereld, en zeker ook in Europa, bestaan martelmusea. Dat in Amsterdam wordt druk bezocht: zeker in het toeristenseizoen – en dat is in onze hoofdstad: altijd – staan er lange rijen nieuwsgierige mensen voor de deur. Die hebben er kennelijk zin in om eens lekker te griezelen bij het zien van de vernuftige martelmethodes die onze voorouders graag en vaak hanteerden.
Je denkt weleens: wat jammer dat die creativiteit niet voor iets beters en verheffenders werd gebruikt. Maar kennelijk geeft het bedenken van een effectief martelwerktuig sommige mensen net zoveel plezier als het anderen geeft om ernaar te kijken, terwijl de rillingen hun over de rug lopen. Mij zul je in een dergelijk museum niet snel tegenkomen. Ik wil me liever niet voorstellen hoe het was om te worden gevierendeeld of op de brandstapel gezet met hopelijk een zakje kruit aan je nek – dan was het lijden sneller voorbij.
Een ondervraging met extraatjes
Er werd en wordt wat afgemarteld. ‘Enhanced interrogation’, om maar eens een Amerikaans eufemisme te noemen – een ondervraging met extraatjes als het ware. Wij hadden op school hele discussies of je iemand wel mocht martelen wanneer die als enige wist waar de bom in een lagere school was verstopt. Mocht je dat ene leven desnoods bloedig en pijnlijk beëindigen als daarmee heel veel levens konden worden gered? Het blijft een lastige kwestie en ook wij kwamen er toen al totaal niet uit.
Liesbeth Wytzes: Ga eens op reis met een oude reisgidsVaak zeggen mensen, en denkelijk helemaal als ze net naar zo’n museum zijn geweest, een beetje bedremmeld dat onze soort toch wel erg wreed is. Dat is zeker waar, en het is ook vast en zeker waar dat wij allemaal enorm wreed kunnen zijn, hoe beschaafd en ontwikkeld we ook denken te zijn.
Maar andere dieren kunnen er ook wat van. Het pleit ook niet in hun voordeel dat ze gewoontes hebben die ongelooflijk wreed zijn, terwijl wij zulk gedrag meer bewaren voor speciale gelegenheden. Hoe meer je je in de natuur verdiept, hoe vaker je schokkend gedrag tegenkomt. Daar staat weinig liefdevols tegenover. En excuses maken, ho maar.
De jonge waterkever is een gruwelijk dier
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout