Steeds vaker zijn het de vrouwen in de familie die het voortouw nemen in het familiebedrijf, zo blijkt uit de Top 200 Familiebedrijven die EW samenstelde met Bureau van Dijk. ‘Onze vader heeft ons erg gestimuleerd om zelf te gaan ondernemen.’
Het was vroeger zo vanzelfsprekend. Het familiebedrijf gaat over van vader op zoon. Punt. Dochters deden er niet zoveel toe als het ging om de toekomst van het familiebedrijf. Maar daar is overduidelijk verandering in gekomen. In de drie grootste familiebedrijven van Nederland zijn het juist de dochters die waken over het familiebedrijf, blijkt uit de EW Top 200 Familiebedrijven. Het is de tiende keer dat EW de lijst met grootste familiebedrijven van Nederland samenstelt met informatieleverancier Bureau van Dijk, onderdeel van de Amerikaanse kredietbeoordelaar Moody’s.
Luister ook de podcast met Joris Heijn over de Top 200 Familiebedrijven (tekst gaat hieronder verder):
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Informele rol
‘De onzichtbare dochter,’ noemt Marta Berent-Braun (43), hoogleraar familiebedrijven en eigendomsdynamiek aan Nyenrode Business Universiteit, het fenomeen. ‘Vrouwen hadden een informelere rol in het familiebedrijf, stonden niet op de loonlijst en hun rol werd niet gewaardeerd.’
Want dat vrouwen niet op de directeursstoel zaten, betekende niet dat zij al die generaties lang geen belangrijke rol hebben gespeeld in familiebedrijven. Ze stonden achter de toonbank, hielpen mee met de administratie, dachten vele en vele avonden mee aan de keukentafel, hielden de familie bij elkaar. Ze waren eigenlijk de ‘chief emotional officer’, zegt Berent-Braun.
Illustratief voor de achtergestelde rol die vrouwen lange tijd hadden in familiebedrijven en het keiharde – en lage – glazen plafond waar zij tegenaan liepen, is Cécile Dreesmann (geboren in 1920), de oudere zus van de befaamde V&D-topman Anton Dreesmann. Ze was ‘dolgraag in de zaak’ gaan werken, zei ze op latere leeftijd tegen Trouw. ‘Daar had ik de capaciteiten voor. Toen ik op mijn zestiende van de hbs kwam en dacht dat die hartenwens zou worden gerealiseerd, zei mijn vader: wij hadden zo gedacht dat jij maar Schoevers [de secretaresseopleiding] moest gaan doen. Ik dacht dat ik uit elkaar zou ploffen.’ Dreesmann verwerkte haar frustratie later in een roman, De Mandersens.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout