‘Het is een kopie van De Kus van Gustav Klimt. De eerste keer dat ik het origineel zag, was jaren geleden tijdens een bezoek aan de Galerie Belvedère in Wenen. En ik heb ook een aantal keer een kopie van De Kus gezien, geschilderd door meestervervalser Geert Jan Jansen. Dit doek heeft me altijd een erg positief gevoel gegeven.
‘Toen we vorig jaar de hal verbouwden, kwam er een stuk muur vrij waar De Kus zou kunnen hangen. Ik heb toen portretschilder Dioni ten Busschen gevraagd om dit schilderij zo waarheidsgetrouw mogelijk te kopiëren, qua grootte en materiaalgebruik. De meeste mensen kennen het schilderij van de foto’s of posters, maar in het echt is het schilderij veel mooier door het gebruik van veel bladgoud en bladzilver. Die sprankeling zie je op foto’s niet.
‘Omdat Dioni geregeld oude familieportretten kopieert en thuis is in veel schildertechnieken vond zij dit een mooie uitdaging. Zij is er zelfs voor naar Wenen geweest en heeft er meer dan twee maanden aan gewerkt. Het originele schilderij is groter, maar omdat dat niet paste en de zijkanten van het originele schilderij niet zo spannend zijn, heeft Dioni die uiteindelijk weggelaten.
Hetty van Ee
Commissaris bij een mediabedrijf
Aankoop: Schilderij
Prijs: € 8.000
‘Tussentijds hebben we het schilderij niet gezien, maar toen ik haar versie van De Kus voor het eerst zag, vond ik hem direct prachtig. Die kleuren en het goud, dat vind ik ongelooflijk mooi. Bovendien houd ik ontzettend veel van mensen en van positiviteit.
‘Maar het mooist vind ik die zoen. Iemand zei: “Ze zoent helemaal niet terug!” Maar die omhelzing straalt zo veel liefde uit. Dat vind ik erg belangrijk, zeker tegenwoordig, dat we weer zien dat mensen van elkaar houden. Nu word je toch meteen blij als je bij ons binnenkomt.
‘Het schilderij is geen vervalsing, maar eerder een hommage’
‘Toen het schilderij af was, heb ik mijn vriendinnen van de Rotary uitgenodigd voor een borrel om het schilderij te laten zien en Dioni te eren. Iedereen vond haar versie van De Kus geweldig. Het leuke was dat het schilderij veel mensen ook inspireerde. Eén iemand leek het leuk om haar kinderen door Dioni te laten schilderen. Iemand anders wilde een postuum portret van een overleden opa.
‘Omdat iedereen bleef zeggen hoe mooi Dioni De Kus van Klimt heeft nageschilderd, noemde ik haar voor de grap een meestervervalser, maar daar moest ze niks van hebben. De handtekening van Klimt staat bijvoorbeeld niet op het schilderij. Daar was ik het natuurlijk mee eens. Het schilderij is geen vervalsing, maar eerder een hommage. Dus nu noem ik Dioni een meesterkopiist.’