Ingrid Thijssen nam het op voor het bestuur van Tata Steel. Wat is er aan de hand?
Ingrid Thijssen, voorzitter van werkgeversorganisatie VNO-NCW, nam het op voor bestuursvoorzitter Hans van den Berg van Tata Steel toen hij werd aangevallen door advocaat en klimaatactivist Bénédicte Ficq. Ficq ziet de Tata-baas liever achter slot en grendel, omdat hij verantwoordelijk zou zijn voor de kankerverwekkende stoffen die de staalfabrikant uitstoot. Thijssen vindt dat de advocaat een grens overschrijdt, omdat er ‘een sfeer ontstaat waarin iemand –ereid is tot fysiek geweld tegen de bestuurder’.
Aan de ene kant is het logisch dat de bestuursvoorzitter van de werkgeverskoepel het opneemt voor de staalfabrikant. Anderzijds is Thijssen drie jaar geleden aangesteld om het grote bedrijfsleven een groenere koers te laten varen.
Wie is Thijssen?
Ingrid Thijssen groeide op in Bodegraven. Zij studeerde rechten in Utrecht en koos daarna voor een carrière bij de Nederlandse Spoorwegen (NS). Ze klom daar op tot directievoorzitter van NS Reizigers. Na meer dan tien jaar bij de NS vertrok zij naar netwerkbeheerder Alliander, waar zij uiteindelijk ook weer bestuursvoorzitter werd. In 2020 werd Thijssen gekozen tot voorzitter bij werkgeversorganisatie VNO-NCW. Als D66’er moest zij de duurzame transitie gaan vormgeven.
Wist ze haar groene voornemens om te zetten in daden?
Thijssen werd begin dit jaar benoemd voor een tweede termijn. In de eerste drie jaar van haar voorzitterschap lukte het om afspraken te maken over de arbeidsmarkt en een transparante belastingafdracht. Daarnaast was zij betrokken bij het stikstofakkoord dat vlak voor de Tweede Kamerverkiezingen werd gesloten. Dat moet uiteindelijk leiden tot een stikstofreductie van 74 procent in 2035. Bedoeld om de natuur een zetje te geven, maar ook om de woningbouw vlot te trekken.
Wat kunnen werkgevers de komende jaren nog meer verwachten?
Thijssen wil dat er een Europese wet komt voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Internationale regels moeten voorkomen dat landen eigen wetten opstellen. Zo ontstaat er een gelijk speelveld voor Europese bedrijven op het gebied van milieubescherming en mensenrechten.
In juni ging het Europees Parlement akkoord met het wetsvoorstel, dat grote bedrijven verplicht om de eigen activiteiten en die van hun klanten en leveranciers in kaart te brengen, en eventueel actie te ondernemen om milieu en burger te beschermen.
Maar Thijssen vindt de juridische onzekerheid voor bedrijven te groot. ‘Onwerkbaar’ noemt ze het wetsvoorstel. Zo weegt Thijssen telkens de ‘groene belangen’ af tegen die van het bedrijfsleven.