Zonen van een spoorwegbeambte uit Tienray kochten het station in 1989 en bouwden het om tot twee gezinshuizen. Een daarvan staat te koop.
De kerk van Tienray werden genezende krachten toegedicht. Dat zorgde in de negentiende eeuw voor zoveel toeloop naar het Limburgse dorp dat het de bijnaam ‘klein Lourdes’ kreeg en er in 1882 een station werd gebouwd. De ‘Heilige Lijn’ werd in 1940 gesloten en in de jaren tachtig besloot de NS om het stationsgebouw te slopen.
Dat was buiten de broers Vervoort gerekend, zonen van een spoorwegbeambte uit Tienray. Zij kochten het station in 1989 voor omgerekend 100.000 euro en verbouwden het voor twee gezinnen. De helft van Hans Vervoort staat sinds 2011 te koop en kost inmiddels 299.000 euro.
Loketten
De lommerrijke stationslaan werd nooit geasfalteerd en eindigt aan de rand van een bos. Laatst meldde zich aan de ontbijttafel op het terras een hert. Afgezien van de ligging aan een spoorlijn en de originele deuren en dorpels, doet tegenwoordig maar weinig denken aan de oorspronkelijke functie als wachtruimte. De loketten zijn verdwenen, de meeste deuren zijn nu ramen.
Het huis is niet bijster ruim. Zo is de woonkamer 40 vierkante meter groot, de slaapkamers ruim 12. De tuin, aan de rand van een bos, biedt daarentegen heerlijk veel ruimte met zo’n 1.400 vierkante meter eigen grond.
Het is de eigenaren een raadsel waarom ze de afgelopen vier jaar niet één keer een bod kregen, zelfs niet nadat de prijs met 25.000 euro was gezakt. Misschien ligt het pand te afgelegen, of schrikt toch de trein af?
De spoorlijn ligt er namelijk nog, en af en toe snijdt een stoptrein door de stilte. Maar vijf seconden later hoor je de vogels weer. Het klinkt absurd, langs het spoor wonen voor de rust, maar hier lijkt het te kunnen.
Elsevier nummer 37, 12 september 2015