Het leven van Lale Gül staat op zijn kop na het verschijnen van haar debuutroman Ik ga leven. Daarin breekt zij met het conservatieve, Turks-islamitische milieu van haar jeugd. In een artikel voor EW Podium blikt zij terug op twee maanden vol bedreigingen, steunbetuigingen en heel veel media-aandacht.
Lale Gül is samen met tv-presentator Fidan Ekiz, historicus Piet Emmer, oud-minister Ronald Plasterk en de burgemeester van Arnhem Ahmed Marcouch genomineerd voor de jaarlijkse Pim Fortuyn Prijs. De prijs (bij de eerste editie in 2015 uitgereikt aan EW-blogger Afshin Ellian) is bedoeld voor opiniemakers, politici of bestuurders die ‘strijden voor het vrije woord, taboes durven doorbreken en stelling nemen in het maatschappelijk debat’. Onder anderen Joost Eerdmans, fractievoorzitter van JA21 en voormalig voorman van Leefbaar Rotterdam, is jurylid. Op donderdag 20 mei wordt de winnaar bekendgemaakt.
‘Wilt u ook persoonsbeveiliging?’ vroeg de agent. ‘Het is niet zeker of u daarvoor in aanmerking komt, maar u kunt het wel aanvragen, dan zet ik het in de aangifte.’
Ik was voor de derde keer in één week op het bureau op het August Allebéplein in Amsterdam. De agent had alle screenshots die ik hem per mail had toegezonden, geprint en gebundeld in een mapje met mijn naam en dossiernummer. De bedreigingen – waarin niet expliciet stond dat iemand mij ging doden, neerschieten of mijn keel doorsnijden, maar wel dingen als ‘ga maar alvast je graf zoeken’ of ‘ik kan niet wachten om je te zien’ of ‘geniet nog maar van je succes nu het nog kan’ – werden keurig gescheiden van de gevallen waarmee we strafrechtelijk wél iets konden. Ik merkte dat hij schrok van de foto’s van de geweren, want hij bladerde nu voor de derde keer door het mapje en trok er een verontwaardigd en verbaasd gelaat bij. ‘Doe de Pim Fortuyn,’ stond bij een van de foto’s.
Voor de zoveelste week op rij nummer één op de bestsellerlijst
Lale Gül (23) is auteur van de autobiografische roman Ik ga leven (Prometheus, 2021) en studeert Nederlands aan de VU in Amsterdam.
Dit is een artikel van EW Podium. Daarop publiceert de redactie van EW elke week diverse artikelen van jonge schrijvers, die vanuit hun eigen onderzoek, expertise of werkervaring bijdragen aan het publieke debat.
Het begon allemaal op 10 februari. Mijn debuutroman Ik ga leven kwam aan als een mokerslag. Niet alleen bij de moslimgemeenschap, maar landelijk en ja, zelfs internationaal, want dit schrijf ik terwijl ik zojuist in Brussel ben geweest voor een televisie-interview bij de Vlaamse publieke omroep. Gisteren werd naar mijn verhaal gevraagd door zowel een Franse als een Duitse krant. Eerder kreeg ik de vraag of ik wilde meewerken aan een documentaire op Al Jazeera, of ik een verslag kon geven in de Turkse media en of ik een interview wilde geven aan een journalist van een groot Amerikaans blad die goed is bevriend met Ayaan Hirsi Ali.
Inmiddels sta ik voor de zoveelste week op rij nummer één op de bestsellerlijst. Mijn rechterhand voel ik af en toe niet meer door het signeren van duizenden boeken. Gisteren in Sassenheim, uiteraard om veiligheidsredenen onaangekondigd, terwijl de wijkagent rondjes liep om de winkel en een vrouw van in de vijftig enthousiast naar mij toe kwam om te vertellen dat ze me gelezen had en daadwerkelijk álles herkende. Ze had indertijd twaalf jaar in mijn buurt gewoond, vlak naast de Kolenkitkerk. ‘Ik had buren die hun dochter niets lieten doen, ze mocht niet feesten en had áltijd gezeik. De broers hadden vrij spel! Ik ben voor mijn kinderen weggegaan daar.’
‘verander je naam, smerige kk hoer’
Af en toe stop ik met signeren, neem ik een slok koffie en kijk ik op mijn mobiel naar mijn berichten op Instagram, Facebook en Twitter. Duizenden zijn dat er, overwegend lof en steun, waarop ik nog een keer moet reageren. Ik voel me bezwaard om ze te laten wachten, maar het zijn er te veel. ‘Je kunt altijd bij mij wonen als je dat nodig hebt, ik heb nog een zolderkamer in Nijmegen,’ schrijft een mevrouw, het zoveelste bericht met dezelfde strekking, afgewisseld met ‘verander je naam, smerige kk hoer, schande voor alle Turken, durf nog een keer ons geloof te noemen in je hoerenbek’. Ik blokkeer een aantal mensen en pak de pen weer op.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout