Begin augustus dient in Australië een zaak die wereldwijd kan uitwaaieren. In het hoger beroep Tickle versus Giggle staat niet alleen een app, maar het recht op exclusieve ruimtes voor vrouwen centraal. Wat in Nederland nu wet is, wordt daar op de proef gesteld – met mogelijke gevolgen voor alle vrouwen, schrijft Gerrie Strik in een ingezonden opinie.
Begin augustus behandelt het federale gerechtshof van Australië een rechtszaak die direct raakt aan de nieuwe Nederlandse haatmisdrijvenwetgeving. Het hoger beroep in Tickle vs. Giggle gaat op het eerste gezicht over een sociale media-app voor vrouwen, maar de uitkomst zal laten zien waartoe deze wetgeving kan leiden.
Terwijl Nederland in maart 2025 discriminatie op basis van genderidentiteit strafbaar stelde, toont deze Australische zaak hoe dergelijke wetgeving tegen vrouwenrechten kan worden ingezet. Voor het eerst in de geschiedenis staat het fundamentele recht van vrouwen op eigen ruimtes ter discussie – niet door conservatieve krachten, maar door progressieve wetgeving die zich tegen haar oorspronkelijke doelgroep heeft gekeerd.
De VN-rapporteur voor geweld tegen vrouwen waarschuwt al dat ‘de juridische categorie vrouw dreigt te verdwijnen’. Augustus wordt het moment van de waarheid.
Australisch vonnis over vrouwenapp krijgt wereldwijd gevolgen
De zaak begon in 2021 toen Roxanne Tickle, een biologische man die zich ‘identificeert als vrouw’, juridische stappen ondernam tegen Giggle for Girls, een app exclusief bedoeld voor vrouwen. In augustus 2024 oordeelde rechter Robert Bromwich dat het uitsluiten van Tickle van deze app ‘indirecte discriminatie op grond van genderidentiteit’ was en veroordeelde hij de app-eigenaar Sall Grover tot een schadevergoeding van 10.000 Australische dollar.
Tickle heeft vervolgens hoger beroep aangetekend. Hij vindt dit bedrag te laag. Tegelijk vecht Sall Grover de uitspraak aan. De uitkomst van dit hoger beroep zal jurisprudentie scheppen die ver buiten Australië zal resoneren.
Giggle for Girls was geen willekeurige commerciële app. Sall Grover ontwikkelde het platform in 2019 na traumatische ervaringen als screenwriter in Hollywood, waar zij de schadelijke gevolgen van mannelijke intimidatie op sociale media aan den lijve had ondervonden.
De app moest een digitale ontmoetingsplaats worden waar vrouwen vrijuit konden praten, ervaringen delen en elkaar steunen zonder mannelijke inmenging.
Juridische acrobatiek
Het vonnis van rechter Bromwich leest als een meesterwerk in juridische acrobatiek. Hij erkent dat Tickle ‘bij haar geboorte van het mannelijke geslacht was, maar nu door een officiële, bijgewerkte geboorteakte van Queensland wordt erkend als zijnde van het vrouwelijke geslacht’.
In één zin wordt de kern van het probleem samengevat: iemand die als man geboren is, kan door een juridische beslissing vrouw worden. Dit is een buitengewone bewering die de realiteit op haar kop zet, geen wetenschappelijke basis heeft, en heel erg incoherent is.
Het meest opvallende aan Bromwichs 93 pagina’s tellende vonnis is wat er níét in staat. De rechter weigert categorisch om biologisch geslacht te erkennen. ‘Het is niet mijn taak bij het vellen van een oordeel over de kwesties die in het geding zijn, en de relevante wetgeving, om rekening te houden met de evolutionaire of biologische definities of kenmerken van menselijke geslachtelijkheid,’ schrijft hij, alsof biologisch geslacht een obscure wetenschappelijke kwestie is.
Bromwich verklaart eenvoudigweg dat ‘in de hedendaagse gewone betekenis geslacht veranderlijk is’ en dat ‘geslacht niet beperkt is tot een biologisch concept’. Met deze hallucinante formulering draait hij de werkelijkheid om: wat biologen, medici en gewone mensen sinds honderdduizenden jaren begrijpen als ‘de menselijke geslachtelijkheid’ is ook maar een mening.
Het einde van vrouwenruimtes
Sall Grover reageerde op haar ervaringen met mannelijke grensoverschrijdingen door aanspraak te doen op het recht tot zelfbeschikking, op respect. Maar voor degenen die gewend zijn hun zin te krijgen, is ‘nee’ een beangstigend onbekend begrip.
Tickle eiste 200.000 dollar schadevergoeding voor het ‘leed’ van uitsluiting van de app. Het idee dat vrouwen hun digitale ruimtes niet willen delen met mannen die hun grenzen niet respecteren, schijnt niet bij Tickle te zijn gekomen.
Zo wordt de Sex Discrimination Act, die vrouwen moest beschermen een instrument om hen te straffen. Als de uitspraak in hoger beroep wordt bevestigd, staat elke vrouwenruimte ter discussie: wc’s, kleedkamers, slaapzalen, opvanghuizen, sportteams. Het vonnis laat geen uitzonderingen toe.
Europese echo’s
Australië loopt voorop, Europa volgt snel. Het Europees Parlement heeft onlangs een resolutie aangenomen die oproept tot uitbreiding van de definitie van ‘haatmisdrijven’ met gender, genderidentiteit en genderexpressie.
Op 11 maart 2025 stemde de Eerste Kamer in met een wet tegen ‘haatmisdrijven’ van GroenLinks-PvdA en ChristenUnie die discriminatie op basis van genderidentiteit en -expressie expliciet strafbaar stelt. De zaak Giggle versus Tickle laat zien dat deze toevoegingen als een blanco cheque kunnen fungeren om de rechten van vrouwen te vernietigen.
Het leven van de helft van de mensheid wordt ernstig bemoeilijkt door het alomtegenwoordig geweld tegen hen. Ik ken vrouwen die ‘s nachts niet alleen over straat durven lopen.
En als we het wel durven, scannen we automatisch op mannelijke lichaamsbouw en gedrag – niet op genderidentiteit. Vrouwen en meisjes in kleedkamers voelen zich opgelaten bij de aanwezigheid van mannelijke genitaliën, ongeacht hoe de eigenaar daarvan zich identificeert.
De instinctieve voorzichtigheid van vrouwen is niet het product van ‘vooroordelen’, laat staan van ‘transfobie’ maar van millennia evolutie en persoonlijke ervaring. Het is het gewone vrouwenverstand dat vrouwen beschermt tegen potentieel gevaar. Dat dit verstand nu wordt gegaslight als discriminatie, toont aan hoe ver de ideologie is doorgeslagen.
Seksueel geweld tegen vrouwen
De rechten van vrouwen staan onder druk. Onlangs uitte de speciaal rapporteur van de Verenigde Naties voor geweld tegen vrouwen en meisjes, Reem Alsalem, forse kritiek op het wereldwijde genderbeleid. Volgens haar dreigt ‘de juridische categorie “vrouw” te verdwijnen’. In het rapport Seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes schrijft zij onomwonden dat vrouwen worden opgeofferd aan ‘dwingende inclusie’.
‘We hebben een gecoördineerde internationale poging gezien om de definitie van man en vrouw los te koppelen van hun biologische geslacht en de juridische categorie “vrouw” uit te wissen,’ schrijft Alsalem. ‘Vrouwen wordt daarom de rechtmatige erkenning als aparte categorie in de wet en samenleving ontzegd.’
Het hoogste gerechtshof in Engeland erkende in april 2025 dat het beschermde kenmerk van sekse – mannelijk of vrouwelijk – inderdaad verwijst naar de biologische werkelijkheid.
Zal het Federal Court in Australië zich aansluiten bij het beschavingsoffensief dat door het Supreme Court werd ingezet? De vraag is niet of vrouwen het recht hebben om zich veilig te voelen, dat recht hebben we. De vraag is of de samenleving dat recht nog wil erkennen en beschermen.