Reportage: ‘Delft is nu mijn thuis’

Studeren, waar begin je aan? Heb je naast je studie nog wel ruimte voor bijbanen en feesten? Hoe maak je vrienden in een vreemde stad? Elsevier verkende voor havisten en vwo’ers het drukke leven van een student anno 2016.

Deanne van der Slikke (20) parkeert haar fiets tegenover de aula van de Technische Universiteit Delft. Het gebouw zweeft als een ruimteschip boven de grond. Als het goed is, krijgt ze daar bovenin over drie jaar haar masterbul. Een jaartje vertraging is ingecalculeerd. Ze haalt snel koffie voor het college statistiek begint. De koffiedame: ‘Alle studenten zijn schatten!’

Elsevier volgde Van der Slikke in de laatste maanden van het afgelopen collegejaar tot en met de introductie in augustus jongstleden. Een kijkje in het studentenleven, achter de facts and figures in het onderzoek Beste studies. Op bezoek in Gebouw 34, Huize Boerenkool en bij de sociëteit van Virgiel tijdens de OWee, de week waarin eerstejaars aftrappen voor hun studententijd.

Ik besteed nu mijn tijd liever aan andere vakken

De Purmerendse studeert werktuigbouwkunde. ‘Ik zocht iets wat aansluit op de exacte vakken op school, want die lagen mij wel,’ zegt Van der Slikke. Ze ging naar open dagen in Eindhoven en Delft, ze sprak met de schooldecaan. ‘Mijn ouders lieten me vrij in mijn keuze.’ Haar opa heeft ook iets met techniek en vindt het prachtig dat ze in Delft studeert. Ze kan nog alle kanten op. ‘Ik wil een minor bestuurskunde volgen, en ik zie wel wat in economie en management.’

‘Gast, ze komen je sixpack fotograferen,’ roept een student tegen de jongen naast hem in de collegezaal als hij de fotograaf van Elsevier opmerkt. De docent installeert onverstoorbaar zijn computer en begint stipt op tijd aan zijn uitleg over kansrekening. Studenten maken notities in ‘ouderwetse’ collegeblokken, een enkeling op de laptop.

Van der Slikke houdt het na een uur voor gezien: ‘Ik schuif dit vak door naar volgend jaar.’ Voor statistiek kan ze drie studiepunten halen, volgens het European Credit Transfer System. Een punt staat gelijk aan 28 studie-uren. Van der Slikke: ‘Ik besteed nu mijn tijd liever aan andere vakken.’
In alle hoeken van Gebouw 34 van de ­faculteit werktuigbouwkunde, maritieme techniek & technische materiaalwetenschappen – afgekort ‘3mE’ – zitten studenten. Geen Facebook op hun laptops, wel formules waarmee zij constructies berekenen.

Huisfeest

Van der Slikke kocht haar laptop voor 1.000 euro via de universiteit. ‘Normaal kosten die meer dan 2.000 euro.’ Ze bekijkt veel colleges achteraf via Collegarama, het ­videosysteem van de universiteit. Ze is niet de enige, de kijkcijfers zijn hoog: anderhalf miljoen views per jaar.

Een gangenstelsel leidt langs laboratoria en studieruimten waar studenten muisstil werken. Posters met vacatures lokken talenten uit de collegebanken. Bedrijven sponsoren ook studiemateriaal en projecten waaraan de knapste koppen werken: van raketten tot VeloX 6, een supersnelle ligfiets.

Met vijftien huisgenoten woont Van der Slikke in Huize Boerenkool, een etage in studentencomplex Krakeelhof te Delft. De lades van het kookeiland hangen scheef. Op het plakkerige keukenblad staan lelies die huisgenoot Stefan kreeg van zijn vriendin voor het afronden van zijn bachelor. Banken zijn als een tribune opgestapeld voor de ­televisie. Daartussen bouwden de bewoners een zitstok met stoominstallatie voor de kortademige papegaai Charlie.

We vragen ze altijd hoe ze papegaai Charlie zouden bereiden

De bewoners schilderen elk jaar het huis over voor het huisfeest. De laatste keer was het thema ‘IKEA’, dus zijn de muren geel en blauw. Steevast sneuvelt tijdens die feestjes het grote raam achter de tafel. Huisgenoot Thomas Horstink (25): ‘Best duur.’

Is het verstandig om op kamers te gaan? Of kun je beter huur uitsparen door bij je ouders te blijven? Voor Van der Slikke is Purmerend in elk geval geen optie: de reistijd van en naar Delft is drie uur per dag.

Het is niet alleen leve de lol in Huize Boerenkool. Studenten op kamers zetten zich meer in voor hun studie, zegt Van der Slikke. ‘Meer dan studenten die bij hun ouders wonen.’ De sociale controle is groot: als een huisgenoot tegen je zegt dat je studie voorgaat, luister je eerder dan wanneer je moeder je vermaant.
Lange dagen

Van der Slikke en haar huisgenoten studeren vaak tot diep in de nacht samen. Sommigen ontvluchten het huis juist en gaan naar de bibliotheek, die in tentamentijd tot twee uur ’s nachts open is. Lange dagen zijn noodzaak, want ze moeten hun punten halen. Vooral in het eerste jaar: wie te weinig vakken haalt, krijgt een negatief bindend studieadvies en wordt van de opleiding gestuurd. ‘Dat heeft ook gevolgen voor je sociale leven,’ zegt Van der Slikke, ‘want je trekt veel op met studiegenoten.’

Huisjongste Jaap Knook (18) haalde onvoldoende punten voor de studie maritieme techniek en begint dit collegejaar noodgedwongen ook aan werktuigbouwkunde. Hij begrijpt dat studievertraging de overheid geld kost. ‘Toch is het belachelijk, ik ben oud en wijs genoeg om te bepalen of ik de studiedruk aankan.’

In de badkamer heeft iedereen een vakje voor toiletspullen. Er staat een batterij elektrische tandenborstels. De bewoners van het studentenhuis delen een wasmachine en twee douches. Horstink: ‘Je betaalt dus eigenlijk huur voor eenachtste douche.’

De huisgenoten leren elkaar koken. Elke generatie voegt recepten toe aan die van voorgangers. Vanavond schaft de pot lauwwarme andijviestamppot, ‘verfijnd’ met kaas en zongedroogde tomaten. Van der Slikke zag zo’n groot huis eerst niet zitten. ‘Je hebt nul privacy.’ Maar na een jaar voelt het als een grote familie.

Bewoners kiezen nieuwe huisgenoten tijdens ‘instemmingsavonden’. Aspirant-bewoners komen als het ware solliciteren. Van der Slikke: ‘Zeg niet dat je van gezelligheid houdt, dat zegt iedereen.’ Koken en schoonmaken zijn natuurlijk gewilde vaardig­heden. Je moet tegen een geintje kunnen. Horstink: ‘We vragen altijd hoe ze Charlie zouden bereiden.’ Charlie, de papegaai.

Per maand betaalt Van der Slikke 293 euro huur voor haar kamer van 11 vierkante meter. Boodschappen deelt ze met de huisgenoten, dus die kosten zelden meer dan 3 euro per dag. Aan uitgaan besteedt ze maandelijks 100 euro.

Kan ze rondkomen? Haar ouders betalen het jaarlijkse collegegeld van 1.984 euro en 300 euro voor studieboeken. Ze heeft mazzel, want ze behoort tot de laatste lichting die een beurs van ongeveer 300 euro per maand van de overheid krijgt. Daarbij leent ze nog eens 300 euro. Voor wie na 1 september 2015 begon, is lenen de enige optie.

Zeepbellen

Van der Slikke werkt een dag per week bij Ivy Global, een Delfts ingenieursbureau met alleen studenten in dienst. Bedrijven huren hen in voor bijvoorbeeld dataverzameling of het ontwerpen van machines. ‘Het staat goed op Linked­In en het verdient lekker: 12,50 euro per uur.’

Bestuurservaring staat ook prima op je cv. Wat valt er zoal te besturen? Van der Slikke laat het zien in het bestuurshok van Gezelschap Leeghwater, opgericht in 1867 en de oudste studievereniging van Nederland. Boven volle bureaus hangen portretten van ereleden als oud-Shell-topman ­Jeroen van der Veer en Adrien Huet, ooit nestor van de opleiding. Er klinkt dance-muziek.

Verwar een studievereniging niet met een studenten- of gezelligheidsvereniging. Leden van een studievereniging komen van dezelfde opleiding. Activiteiten als excursies en borrels sluiten daarbij aan, en je kunt er terecht voor studieboeken. Bij een gezelligheidsvereniging maakt het niet uit wat je studeert. Die clubs zijn bedoeld om in contact te komen met andere studenten.

Leeghwater organiseert het zogeheten nuldejaarsweekend. Belangrijk, want de nieuwe lichting leert dan de faculteit en ­studiegenoten kennen en vormt groepjes voor de ontvangstweek (OWee), die is ­bedoeld voor alle eerstejaars in Delft.
De zeven bestuursleden van Leeghwater hebben geen tijd voor de studie. Daarom compenseert de universiteit ze voor hun studievertraging met een beurs van ruim 3.000 euro per jaar. Mits zij voldoende studiepunten haalden in de eerste studiejaren. Ze zijn polderaars-in-de-dop en schuiven ‘qualitate qua’ – ambtshalve –aan bij vergaderingen van 22 commissies. Van een autorally-commissie tot het beheer van het faculteitscafé in Gebouw 34, Het Lagerhuysch.

Van der Slikke is commissaris extern in de ChickaCo, de commissie voor vrouwen.
Penningmeester Naomi Dommerholt (22) leidt vandaag de bijeenkomst van de ChickaCo in afwezigheid van de voorzitter en secretaris. De agenda is geprint op papier met het logo van Leeghwater: een olifantje. De leden openen de vergadering door zeepbellen te blazen. Dat is traditie.

De ChickaCo’ers willen tijdens het nuldejaarsweekend vrouwelijke studenten kennis met elkaar laten maken onder het genot van cocktails. Welke? Anna de Wit (18): ‘Sowieso ook alcoholvrij voor wie nog geen achttien is.’ Verder: sex-on-the-beach en cranberry mojito’s. Ze reserveren 20 euro voor de aankleding.

Dan de evaluatie van het diner met afgestudeerde vrouwen. Punt voor de notulen: de commissie moet sprekers volgende keer aan de spreektijd houden. De ‘chick’ van Accenture sprak langer dan die van Defensie.

De Wit wil de rondvraag veranderen in een wist-je-dat-rondje. ‘Wist je dat de waterpomp van mijn team voor de ontwerpwedstrijd in 40 seconden een bak van 130 liter vult? Een ander team is helaas nog sneller,’ zegt ze. Van der Slikke: ‘Wist je dat ik ben verbrand op het strand?’ Dommerholt merkt op dat commissieleden zich laat afmelden voor vergaderingen. ‘Dat is vet schraal. Het moet strakker.’
Tijdens de OWee is het gezellig druk in Delft. Oudere studenten zeulen nuldejaars langs sportclubs, kroegen en sociëteiten. In de grachten dobberen studenten in rubberbootjes. Op een drijvend podium speelt een van de vijftien bands van de Delftse Studenten Jazz Vereniging Groover.

Werktuigbouwkunde is een mannenwereld en ik miste het contact met meiden

Van der Slikke is tijdens de OWee te vinden in Alcuin, de sociëteit van Sanctus Virgilius – ‘Virgiel’ – in het eeuwenoude Sint-Barbaraklooster. Ze had in Purmerend geen idee wat gezelligheidsverenigingen waren. ‘Ik ben pas in het tweede jaar lid geworden. Werktuigbouwkunde is een mannenwereld en ik miste het contact met meiden.’ Ze trekt op met haar jaarclub, studenten die tegelijk lid werden, en is actief in de onderhoudscommissie die allerlei klusjes doet.

Jong spul

Twee keer per week eet Van der Slikke aan de ‘Eettafel’ in Alcuin. Daghappen voor 3,30 euro met bijvoorbeeld quiche of kip-kerrie. De luxe maaltijd kost 4,50 euro: vlees of vis ‘in combinatie met een luxe garnituur bestaande uit aardappelen en groenten’.

De stenen treden in het trappenhuis van Alcuin plakken van verspild bier, dat op de sociëteit 80 cent kost. In de wc’s is zo veel bleek gebruikt dat het in de ogen prikt. Tijdens de OWee zijn er optredens van Broederliefde, De Klittenband en Dansado & De Feestneger. Een student nodigt introducés uit voor het drankspel bierpong. Sla je een pingpongbal in het glas van de tegenstander, dan moet die het ‘adten’ – van ad fundum, latijn voor leegdrinken tot op de bodem. ‘Wie durft? Ik heb jong spul nodig.’

Studenten kunnen zich tijdens de OWee inschrijven bij Virgiel. Op computers vullen de aspirant-leden gegevens in over hun huisarts en allergieën. Deze informatie houdt de vereniging achter de hand tijdens de kennismakingstijd ofwel ontgroening. Van der Slikke: ‘Ik zag daar tegenop, maar het viel mee. Het duurt twee weken en is te combineren met colleges.’
Studeren in een nieuwe stad, met commissies, colleges en borrels is andere koek dan de middelbare schooltijd. Maar voor je het weet, is het als met Deanne van der Slikke: ‘Delft is nu mijn thuis.’