Maarten Sulzer (59) werkt als longarts in het Spaarne Gasthuis in Haarlem. Elsevier Weekblad volgt hem tijdens de coronacrisis. Wat speelt zich af in het ziekenhuis? En wat betekent dat voor het werk van een longarts? Deel 11: patiënten uit dezelfde familie.
‘Van coronapatiënten weten we inmiddels dat het ziektebeeld heel wisselend kan zijn. Van patiënten met alleen een snotneus tot patiënten waarbij het virus echt door het lichaam raast. En die grote verschillen zie je ook in het herstel. Er is geen peil op te trekken. Bij de ene patiënt gaat het wonderbaarlijk goed. Bij anderen gaat het juist heel traag. Die moeten niet alleen fysiek herstellen, maar houden ook langer last van slaapproblemen en kunnen bijvoorbeeld depressief zijn. We hebben inmiddels onze post-coronazorg goed op orde.
Meer van Marieke ten Katen: Zo richt het coronavirus een ravage aan in het lichaam
‘Wat ook opvalt, is dat patiënten geregeld uit dezelfde familie komen. Zo hebben wij ontzettend veel partners in het ziekenhuis gehad. Dat de een op de gewone corona-afdeling ligt en de ander op de intensive care. Of dat mensen in het ziekenhuis belanden van wie de bejaarde ouders al aan het coronavirus zijn overleden. Je ziet echt drama’s binnen families. Dat zie je niet bij het griepvirus.’
Voor het eerst weer wat nachten goed doorgeslapen
‘Op dit moment is de rust wat teruggekeerd in het ziekenhuis. We hebben weer tijd om echt op adem te komen. En dat is nodig. Dat merk ik bij mezelf ook. Afgelopen week heb ik voor het eerst weer wat nachten goed doorgeslapen. Dan merk je eigenlijk pas hoe heftig de afgelopen weken zijn geweest, dat je lichaam erg gespannen is geweest. Nu heb ik het gevoel dat ik echt even heb kunnen uitrusten.
‘We houden nog steeds wel ons hart vast voor een tweede golf. Niemand weet precies wat de effecten zullen zijn van de versoepelingen die zijn aangekondigd. Als er weer veel mensen bij elkaar gaan zitten in een kleine, afgesloten ruimte, zoals een bruin café, en daar zit toevallig een superverspreider tussen, dan kan het virus zich misschien ineens wel weer snel verspreiden.
‘Volgende week ben ik jarig, dan word ik 60. Ik ben al wat gaan rondbellen of het mogelijk is om dat ergens met een kleine groepje familie te vieren. Maar dat blijkt nog niet zo makkelijk. Maar goed, anders trek ik thuis wel een grote fles wijn open. Dat kan gelukkig altijd.’
Lees ook de eerdere artikelen uit deze serie:
Deel 1 ‘Dit zie je bij een gewone longontsteking niet’
Deel 2 ‘Patiënten missen contact met familie’
Deel 3 ‘We zijn er nog lang niet, maar het is niet alleen maar ellende’
Deel 4 ‘Deze gesprekken zijn het moeilijkste van het vak’
Deel 5 ‘Het virus is overal, ook onder het ziekenhuispersoneel’
Deel 6 ‘We kregen in recordtijd toestemming voor het onderzoek’
Deel 7 ‘Patiënten die van de IC afkomen, zijn dolblij dat ze nog leven’
Deel 8 ‘Nog een piek wil je het zorgpersoneel nu echt niet aandoen’
Deel 9 ‘Er dendert iets door het lichaam dat je niet goed begrijpt’
Deel 10: ‘Patiënten zijn bang om naar het ziekenhuis te komen’