Internetbedrijven hebben moeite om ‘trolling’, pest- en ander antisociaal gedrag, te bestrijden. Hoe kunnen bedrijven anoniem getreiter tegengaan?
Twitter-CEO Dick Costolo gaf begin februari in een uitgelekte e-mail toe dat de berichtendienst ‘zuigt’ in het tegengaan van misbruik. ‘Ik schaam me over hoe slecht we met dit probleem zijn omgegaan,’ schreef hij.
Gemeengoed
Pestgedrag, laster en verbaal geweld zijn gemeengoed op internet.
Dat weet iedereen die weleens een blik heeft geworpen op reacties onder nieuwsberichten.
Niet alleen Twitter zit ermee: elk internetbedrijf heeft moeite om antisociaal gedrag aan te pakken. Daarvoor zijn trollen, zoals pesters op het internet worden aangeduid, te groot in aantal.
Nare mensen
In Zweden is een televisieprogramma, Trolljägarna (Trollenjager) gewijd aan het aanpakken van internetkwelgeesten. Journalist Robert Aschberg, een woeste man met een kale kop en een boksersneus, zoekt trollen thuis op en onderwerpt ze aan een kruisverhoor.
Een beetje zoals Willibrord Frequin dat vroeger voor SBS6 deed, maar dan serieuzer. Sommige trollen in het televisieprogramma zijn schuldig aan werkelijk weerzinwekkend gedrag.
Eén man begon online een lastercampagne tegen een slachtoffer van een verkrachting en dreef haar daarmee tot een zelfmoordpoging. Twee Canadese wetenschappers onderzochten vorig jaar de beweegredenen van zulke lieden en concludeerden dat ze in het algemeen sadistisch zijn ingesteld. Met andere woorden: het zijn ook in het echt nare mensen.
Anoniem
Over de reden waarom pestgedrag zich zo sterk op internet openbaart, is al veel wetenschappelijke literatuur verschenen. De afstand tussen agressor en slachtoffer is klein, de drempel laag. Dat trollen mensen anoniem kunnen belagen, helpt ook.
Maar hoe moet het worden tegengegaan? Veel internetbedrijven – bijvoorbeeld de Amerikaanse nieuwssite Huffington Post – laten mensen alleen reageren via Facebook om anonieme laster tegen te gaan. Maar zelfs dat houdt mensen niet tegen.