Simon Rozendaal ontdekt bij het jubileum van de Vereniging Farma en Recht een meningsverschil over het gebruik van antibiotica bij vee.
Iedereen weet dat het slecht voor onszelf is om antibiotica aan vee te geven. Daardoor worden de bacteriën in hun darmen resistent en die ongevoeligheid voor bacteriedodende middelen kan vervolgens overstappen naar menselijke bacteriën.
Iedereen weet het maar is het ook waar?
Microbioloog Marc Bonten, hoogleraar in Utrecht, constateerde in maart in PLOS Genetics immers dat de resistentiegenen in vee anders zijn dan die van onze bacteriën. In dit weekblad zei hij: ‘In het verleden is ons de stuipen op het lijf gejaagd. Dat is nergens voor nodig.’
Resistentie
De Vereniging Farma en Recht bestond onlangs tien jaar en vierde dat met een symposium over resistente bacteriën – een van de grote problemen van de toekomst: jaarlijks sterven er 50.000 tot 60.000 mensen door. In de kantlijn van dat congres openbaarde zich een intrigerend verschil van inzicht over het gebruik van antibiotica bij vee.
Dierenarts Christianne Bruschke, verantwoordelijk voor veterinair beleid bij het Nederlandse ministerie van Economische Zaken, verdedigde de aanpak om het gebruik van antibiotica bij vee terug te dringen. In 2014 al heeft Nederland (weinig resistentie maar wel een hoog gebruik van antibiotica bij dieren) het voorschrijven in de veeteelt sinds 2009 met ruim de helft verminderd. Het moet nog lager, waarschuwde ze.
Maar na haar sprak Jan Dahl, adviseur van de Deense Landbouw- en Voedselraad. Dahl wees erop dat het gebruik van antibiotica in de veeteelt geen invloed heeft op het voorkomen van resistente bacteriën bij de mens. Tijdens zijn lezing drukte hij zich nog ietwat diplomatiek uit om mevrouw Bruschke niet te bruuskeren, maar na afloop was hij gedecideerd. ‘De strijd tegen het gebruik van antibiotica bij vee wordt zwaar overdreven.’
Elsevier nummer 1, 9 januari 2015