Vroeger hadden biologen nog weleens lol in het leven. De stichting Sovon (‘voor feiten over vogels’) begon in 2008 haar bestaan met de jubelende boodschap dat de tjiftjaf terug was. Maar tegenwoordig doen ze niets liever dan zeuren, schrijft Simon Rozendaal. Hebt u de laatste jaren nog weleens een glimlachende bioloog gespot?
Natuurlijk, er is het een en ander dat somber stemt. Veldleeuwerik, grutto, schrale heide, insecten. Maar er is ook veel goed nieuws over de natuur. Onlangs berichtte de NRC over twee mensen die hun hele leven lang al haviken tellen. De 72-jarige Gerard Müskens: ‘Toen ik eind jaren zestig begon, waren haviken zeldzaam. Door het gebruik van landbouwgif vielen ze zo ongeveer dood uit de boom.’ Nu zijn er weer duizend tot tweeduizend.
Volgens mij gaat het behoorlijk goed met de natuur hier, gegeven de beperking dat dit een dichtbevolkt en hooggeïndustrialiseerd land is. U hoeft mij niet op mijn blauwe ogen te geloven, op de site van het Centraal Bureau voor de Statistiek (tik in ‘biodiversiteit’) kunt u rapporten vinden en uw eigen oordeel vellen. Je kunt erover twisten of het glas halfvol of halfleeg is, maar het is flauwekul dat de Nederlandse natuur op omvallen zou staan, zoals diverse biologen en ecologen verkondigen.
Heel wat biologen hebben een column. Waarom vermeldt Patrick Jansen (Trouw) of Gemma Venhuizen (NRC) niet dat het ‘natuurherstel’ dat de Europese Unie verlangt, zich al lang en breed heeft voorgedaan sinds de vervuiling een halve eeuw geleden begon te dalen, met dank aan het Groningse gas?
Het gaat al stukken beter met de natuur
Dat de korstmossen terug zijn, er weer evenveel ooievaars zijn als in 1900, de uitgestorven gewaande kwabaal weer in onze beken zwemt, dat die vermaledijde stikstofuitstoot in de afgelopen decennia met bijna tweederde is gedaald, de sloten in het Westland niet meer schuimen, dat er tweemaal zoveel libellen zijn als dertig jaar geleden, dat het goed gaat met de boomleeuwerik, dat er zevenmaal zoveel puttertjes zijn als in 1990?
Een lezer, Vincent Wiers uit Eindhoven, mailde dat hij graag fietst en wandelt op de Strabrechtse Heide en elke keer weer geniet van de natuur aldaar, die er volgens de ecologen echter dramatisch voor zou staan. Dus las hij de zogeheten Natuurdoelrapportage over zijn favoriete heidegebied. Daarin wordt keurig opgesomd wat er wel en wat er niet goed gaat op deze heide en ook wat ze allemaal nog niet of niet goed genoeg weten.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout