Carice van Houten kan een prima actrice zijn, maar ze heeft geen benul hoe de wereldwijde concentratie van CO2 omlaag moet. Toch wordt zij – en alle collega’s die door actiegroep XR zijn ingezet – in kranten geïnterviewd. Echt goede acteurs (Robert de Niro!) kennen het adagium van Wittgenstein: waarover men niet praten kan, moet men zwijgen, aldus Simon Rozendaal.
Mensen die op de grond liggen en doen alsof ze dood zijn. Toen ik het voor het eerst zag, in de Estse hoofdstad Tallinn, wist ik: aanstellers. Inmiddels heeft Extinction Rebellion (XR) gezelschap gekregen van vergelijkbare groepen als Letzte Generation en is hun arsenaal rijker: ze plakken zich vast aan Het meisje met de parel en projecteren Palestijnse vlaggen op de Euromast en Domtoren. Maar aanstellers blijven het.
Het ligt dus voor de hand dat ze acteurs hebben ingeschakeld. Dat zijn mensen die van aanstellen hun vak hebben gemaakt en zo in de huid van een ander kruipen. Vraag een acteur om een Amerikaanse president te spelen en ja hoor, je reist tweehonderd jaar terug in de tijd en Honest Abe staat voor je.
Heel knap, en dat meen ik als fervent bioscoopbezoeker, maar dat betekent toch niet dat hun mening over het razend ingewikkelde klimaatprobleem ertoe doet? Ik ben geen fan van het soort televisie dat Johan Derksen, René van der Gijp, Jan Boskamp en consorten maken, maar zolang zij over voetbal praten, weten ze in elk geval waarover ze het hebben.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout