Lijsttrekker van GroenLinks-PvdA Frans Timmermans wil de financiering van de zorg meer inkomensafhankelijk maken. Maar het leeuwendeel van wat burgers betalen ís al gekoppeld aan het salaris, schrijft Bram Hahn.
Alle partijen zijn het erover eens dat de betaalbaarheid van de zorg een groot probleem is. In een interview met EW (zie ‘Belastingstelsel wordt een helse opgave’) laat lijsttrekker van GroenLinks-PvdA Frans Timmermans blijken dat hij niet verwacht dat die kostenstijging valt terug te dringen en dat het extra benodigde geld uit belastingen moet komen: ‘Daarmee wordt het stelsel inkomensafhankelijk.’
Timmermans heeft waarschijnlijk helaas gelijk als hij zegt dat de zorgkosten zullen blijven stijgen. Onder meer sterke vergrijzing en bevolkingsgroei zijn daaraan debet. Maar pleiten voor meer inkomensafhankelijkheid van de zorgbijdragen gaat voorbij aan het feit dat het stelsel al sterk inkomensafhankelijk is.
Via loonstrook betaalt burger meer aan zorg dan via zorgpremie
Eric Vrijsen na het RTL-verkiezingsdebat: Omtzigt sluipt richting het TorentjeNiet via de zorgpremies, nee. Die zijn voor iedereen min of meer gelijk. Maar de bijdragen die iedereen via zijn loonstrook of belastingaanslag betaalt, zijn wel degelijk inkomensafhankelijk. En fors ook. Iedereen betaalt namelijk uit zijn salaris, pensioen of uitkering de inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (6,68 procent) en de inkomensafhankelijke premie Wet langdurige zorg (9,65 procent). Bovendien krijgen burgers met een inkomen tot 32.000 euro 154 euro zorgtoeslag. Zie hier ook de uitgebreide rekenvoorbeelden op de website van Zorgwijzer.
Het komt erop neer dat minima maandelijks (los van eigen risico) circa 150 euro aan vaste zorgkosten betalen, modale inkomens 690 euro en twee keer modaal bijna 1.100 euro.
Met andere woorden: hoeveel inkomensafhankelijker moet het nog worden?
