In de rubriek ‘Gerry kijkt tv’ pakt dr. Gerry van der List de afstandsbediening of het toetsenbord om eens te bekijken hoe de moderne wereld in elkaar steekt. Deze week: het overbodige exclusieve omroepje van rapper Akwasi.
Sommige politici ondergaan na hun vertrek in Den Haag een ware transformatie. Zo pleziert Ronald Plasterk tegenwoordig de lezers van De Telegraaf met ferme rechtse taal. Maar daarvoor was hij een nogal bleek boegbeeld van de PvdA die weinig voor elkaar kreeg. Typerend waren zijn bijnamen.
Als bewindsman op Onderwijs, Cultuur en Wetenschap ging hij door het leven als de ‘Minister van Feesten en Partijen’ en later op Binnenlandse Zaken als ‘Minister van Lege Dozen’.
Toch liet hij wel iets na. Hij gunde namelijk in 2009 de kwajongens van GeenStijl toegang tot het publieke bestel, waarvoor zij ‘Ome Roon’ luid prezen. Van een vernieuwende impuls bleek op termijn geen sprake.
PowNed werd een kleurloze omroep die vooral lijkt voort te bestaan om oprichter Dominique Weesie van een riant inkomen te voorzien. De aangekondigde samensmelting met de kleurloze AVROTROS tot één ‘omroephuis’ is dan ook logisch.
Akwasi wilde Sinterklaas laten afschieten
Vijf jaar geleden mochten twee andere nieuwkomers proberen de gewenste diversiteit te vergroten. Ongehoord Nederland kreeg veel aandacht. Zeker niet altijd in positieve zin.
Het omroepje kreeg te maken met grote weerstand in het publieke bestel, een rechtszaak tegen presentatrice Raisa Blommestijn en een interne machtsstrijd, die tot de ondergang van oprichter Arnold Karskens leidde.
Als tegenwicht tegen het rechtse geluid van Ongehoord Nederland kreeg ook Omroep Zwart de status van aspirant-omroep. Dit is het geesteskind van Akwasi Ansah.
De creatief directeur van de omroepvereniging wil graag ‘verbinden’ en positief zijn, hoewel hij in het verleden, toen nog vooral bekend als rapper, via sociale media uiting gaf aan zijn wens Sinterklaas af te schieten en Zwarte Piet te ‘knallen’.
Zijn omroep wil vanzelfsprekend ‘inclusief’ zijn, terwijl alleen de naamgeving al en het hameren op het belang van huidskleur en culturele identiteit exclusief aandoen.
That’s My Jam is een onnozel spelletjesprogramma
De afgelopen weken verschenen her en der artikelen over het vijfjarig bestaan van Omroep Zwart. Wellicht tot verbazing van tal van lezers die helemaal niet doorhadden dat de omroep van Akwasi (nog) uitzendingen verzorgt. Het meest opvallende aan Omroep Zwart is namelijk de onzichtbaarheid.
Het had voor de hand gelegen een spraakmakend actualiteitenprogramma te presenteren, zoals Ongehoord Nieuws nu of PowNews vroeger.
Daarin hadden dan Sylvana Simons en haar geestverwanten de strijd kunnen aanbinden met de Raisa Blommestijn-fans bij de FVD-omroep Ongehoord Nederland. Maar daar staken Akwasi en de zijnen hun geld niet in.
Zij produceren liever That’s My Jam, een nogal onnozel muzikaal spelletjesprogramma met min of meer bekende Nederlanders.
Het aantal Zwartkijkers is bijzonder klein
Omroep Zwart heeft lof toegezwaaid gekregen voor De Afhaalchinees, een documentaireserie over adoptie van buitenlandse kinderen. Maar dat was een zeldzame krent in een verder smakeloze pap.
Het aantal Zwartkijkers is bovendien steeds bijzonder klein. De jongeren met een migratieachtergrond die een belangrijke doelgroep vormen, kijken nu eenmaal nauwelijks naar de NPO.
Kortom, Omroep Zwart maakt een erg overbodige indruk. Intussen strijkt Akwasi, net als algemeen directeur Gianni Lieuw-A-Soe, wel jaarlijks anderhalve ton op en ontvangt zijn vereniging miljoenen aan staatssubsidie. Dit is echt zonde van het belastinggeld.
In de nieuwe rubriek ‘Gerry kijkt tv’ beschrijft EW-redacteur Gerry van der List elke week op donderdagmiddag een moment dat hem opviel op de Nederlandse tv, Netflix, of, welja, streamingdiensten op het internet. Nooit missen? Schrijf u in voor de nieuwsbrief.