Romano van der Dussen, de man die negen jaar onterecht heeft vastgezeten in Spanje, dreigt een schadeclaim in te dienen tegen de Nederlandse staat. Hij beticht Nederland van ‘ernstige nalatigheid’, maar het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat het juist een ‘cruciale’ rol heeft gespeeld.
Van der Dussen werd in 2006 veroordeeld tot een gevangenisstraf voor verkrachting. Hij heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn, maar op basis van getuigenverklaringen werd hij toch opgesloten in Spanje. Het NRC-Handelsblad publiceerde maandagavond een brief uit 2004, waaruit blijkt dat de Nederlandse ambassade Spanje toen al op de hoogte was dat het DNA-spoor dat was gevonden tijdens het onderzoek niet van Van der Dussen was.
DNA-spoor van Mark Dixie
Ook de vingerafdrukken bleken niet van de Nederlander te zijn. Van der Dussen werd in februari pas vrijgesproken. Het DNA bleek van de in 2008 veroordeelde Britse moordenaar Mark Dixie te zijn. ‘Nederland heeft me gewoon onschuldig laten veroordelen terwijl in 2004 al duidelijk was dat ik de verkrachting nooit gepleegd kón hebben,’ aldus Van der Dussen tegen NRC.
Begin oktober werd bekend dat Van der Dussen een schadevergoeding van 6 miljoen euro eist van Spanje. Hij wil ook een schadeclaim indienen tegen Nederland, maar daarover is verder weinig bekend.
Volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken was de gepubliceerde brief al jaren openbaar. ‘Een beetje gek om die brief te presenteren als een belangrijke ontwikkeling,’ zegt een woordvoerder tegen AD. ‘Dat is gewoon niet zo.’ Wel heeft minister Koenders gezegd dat hij pas in 2015 ‘100 procent zekerheid was over de DNA-match’. Daarnaast zegt het ministerie dat de advocaat van Van der Dussen veel steken heeft laten vallen. Niet alle fouten kunnen het ministerie of de ambassade worden toegerekend.
Belangrijke hulp
Het ministerie heeft naar eigen zeggen juist belangrijke hulp geboden aan Van der Dussen. Toen uit een rapport van Buitenlandse Zaken bleek dat er veel fouten waren gemaakt tijdens het onderzoek, zou het ministerie in actie zijn gekomen. Van der Dussen beweert echter dat Nederland zich passief opstelde en hem adviseerde het onderzoek te bespreken met een advocaat.
In 2012 schakelde het ministerie ook de Nederlandse stichting PrisonLaw in, om te helpen bij het onderzoek. Toen bleek dat het DNA-spoor van Dixie was, en de stichting kreeg een bekentenis uit Dixie.