Een man of honderd staat zaterdagavond bij het Turkse consulaat in het centrum van Rotterdam. Ze zwaaien met rode vlaggen en roepen af en toe leuzen over Turkije en Erdogan. De sfeer is gemoedelijk en lacherig.
‘Heeft Turkije het WK gewonnen ofzo?’ zegt een jongen die het tafereel met zijn mobieltje vastlegt.
Een paar uur later is het clubje uitgegroeid tot een mensenmassa van duizenden actievoerders. De Turkse president Erdogan is overal aanwezig. Op vlaggen, truien, T-shirts stickers en sjaals. Auto’s rijden toeterend met Turkse vlaggen over de Coolsingel.
Richting consulaat pic.twitter.com/wAUFVcxZ4K
— Servaas van der Laan (@DellaVia) 11 maart 2017
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Langzaam wordt de sfeer grimmiger
Nog steeds zou je kunnen denken dat Turkije een belangrijke voetbalwedstrijd heeft gewonnen, maar wie goed oplet ziet dat de sfeer grimmiger wordt. De Turkse minister die bij het consulaat zou spreken, verschijnt maar niet. Het gerucht dat ze zou zijn opgepakt, gonst. ‘We zijn hier om op te komen voor onze mensenrechten,’ zegt een jongen in de menigte. ‘Waarom geldt vrijheid van meningsuiting niet voor ons? Waarom mag onze president niet in Nederland landen?’
Na doorvragen blijkt dat de geweigerde minister slechts een aanleiding was om een al bestaande boosheid verder aan te wakkeren. ‘Ik ben geboren in Nederland, maar door jullie voelen we ons hier niet thuis. We zijn tweederangsburgers. Als Hassan en Jan solliciteren voor dezelfde baan dan gaat hij naar Jan.’ Wanneer blijkt dat de Turkse minister het land wordt uitgezet, slaat de sfeer definitief om.
Lees ook: na crisisnacht staat de relatie met Turkije op het spel. Zo verliep de #Turkijerel in Rotterdam
Iedereen de schuld
De groep actievoerders wordt steeds groter. Turken uit Enschede, Amersfoort, Deventer en Eindhoven mengen zich in groepjes tussen de menigte. Hun boosheid richt zich op alles en iedereen.
‘Fuck Europa, Fuck Nederland, Fuck Wilders, Fuck de politie,’ wordt er geschreeuwd. De Mobiele Eenheid (ME) wil het plein rond het consulaat ontruimen, maar een harde kern van actievoerders durft de confrontatie aan. Flesjes, stenen en zelfs dranghekken vliegen in het rond. Omstanders moedigen de relschoppers aan. ‘Goed zo, pak ze,’ roepen zij.
De ME voert de eerste charges uit. Politiehonden blaffen. Een waterkanon bezorgt een deel van de relschoppers een nat pak. Nog steeds weten de fanatieke actievoerders van geen wijken. Het tafereel verplaatst zich slechts richting het centrum. Met politiepaarden en honden proberen ME’ers omstanders weg te sturen, want zo nu en dan worden zij ook van andere kanten aangevallen. Een jongen die weigert weg te gaan, krijgt een flink pak slaag. Ineengedoken ondergaat hij de klappen.
Bevelen van Erdogan
Wanneer het voorbij is, kijkt hij de ME’er aan. ‘Fokking witte racist!’ roept hij. Zijn vrienden echoën hem na. ‘Allah is groot!’ scanderen ze. Dan, rond 3.00 uur, is de strijd plotseling gestreden. Een ME’er loopt op een groepje af. ‘Gaat u naar huis mevrouw, lekker slapen,’ zegt hij terwijl hij zijn hand op de schouder van een vrouwelijke demonstrant legt. ‘Dat was ik al van plan meneer,’ antwoordt ze.
Onur, die vanuit Eindhoven naar Rotterdam is gereden toen hij de rellen op tv zag, denkt te weten waarom de rust plotseling is wedergekeerd. ‘Erdogan heeft gezegd dat iedereen naar huis moet gaan, daarom is het nu rustig. Maar op het moment dat hij zegt dat de Turken echt in opstand moeten komen, dan gaan ze door tot 6.00 uur in de ochtend. Iedereen is bereid voor hem te vechten. Ik hoop niet dat het zover komt, want dat gaat heel fout aflopen.’