De droogte blijkt zelfs een waterrijk land in de problemen te kunnen brengen. Maar het droogtebewustzijn onder waterbeheerders groeit. Water opslaan, is het devies, adaptatie het toverwoord. Op naar een watergestuurde ruimtelijke ordening.
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Water in overvloed en toch droogte. Hoe kan dat eigenlijk? Het was de zomer waarin de regen te lang op zich liet wachten en rivieren steeds leger raakten.
Nederland loopt tegen grenzen op. Droger moet het niet worden. Maar ook niet natter. Dat klinkt tegenstrijdig, maar is het niet. ‘We hebben van het land een vergiet gemaakt. Nu moeten we er een spons van maken,’ zeggen waterdeskundigen en bestuurders in koor.
En de daad wordt bij het woord gevoegd. Het land dat zich eeuwen inspande om water tegen te houden of zo snel mogelijk af te voeren naar zee, probeert de afvoer van water te vertragen.
Er moet een nieuw evenwicht worden gevonden tussen nat en droog. Dat besef groeit snel. Het land bruist van de energie. Van landbouwers tot kennisinstituten en van Rijkswaterstaat tot waterschappen: allemaal zoeken ze naar manieren om de waterhuishouding zo in te richten dat die zowel droogte als wateroverlast aankan.
Dat is geen luxe. Klimaatverandering leidt tot extreem weer. Meer droogtes, maar ook meer stortbuien waarop riolen en waterwegen niet zijn berekend. In het deze zomer gortdroge Zeeland stonden begin september opeens straten blank. Zoveel water in één klap was weer te veel van het goede.
Laden…
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Wilt u opnieuw inloggen