Glasvezel dankzij arbeidsmigranten: ‘Nederlanders doen dit werk niet’

Straten openbreken, graven en ‘volschieten’ met glas: zo gaat Nederland naar snel internet. Nederlanders doen dit werk niet.

Yasin Celik (21) uit Den Haag steekt een sigaret op. Even de benen en rug strekken. Zijn dagen brengt hij veelal op zijn knieën door. Hij legt al vier jaar overal in Nederland glasvezelbuizen aan. Stoep open, graven, buis erin en dan weer dichtgooien en bestraten. Waarna de buis later wordt ‘volgeschoten met glas’.

De laatste weken is Heinkenszand en omgeving in Zeeland zijn werkgebied. ‘Alleen de moeilijke klussen zijn nog over, die zijn in de bebouwde kom,’ zegt hij. ‘We worden per meter betaald en hier kan je geen meters maken.’

Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.

Bekijk de mogelijkheden voor een (digitaal) abonnement hier

Hij knikt naar de smalle stoep in de Dorpsstraat in Heinkenszand (5.510 inwoners) die openligt. Hij en zijn vijf collega’s hebben wel een kleine graafmachine, maar het meeste werk moet met de hand. Onder de straatstenen ligt een laag sintels, uitgebrande steenkolen. Die moet eerst worden gebroken met de lawaaiige en zware machine op benzine die met de hand wordt bediend. Daarna wordt 30 centimeter diep gegraven met de graafmachine en daarna 30 centimeter met de hand. ‘Er liggen allemaal kabels in de grond dus dat kan niet met de machine. Anders heb je kans dat je een kabel of buis raakt en heb je duizenden euro’s schade.’

Celik gaat weer op de knieën en schraapt met een stratenmakershamer zand tussen de stenen weg om het mogelijk te maken de uitgehaalde stenen terug te leggen. Intussen praat hij verder. Celik legt uit dat over vier jaar zo’n beetje heel Nederland glasvezel en dus heel snel internet zal hebben. Dankzij arbeidsmigranten.