Nicki Pouw-Verweij (JA21): Coronapaspoort zelf was de desinformatie

Experts buitelen over elkaar heen om hun afschuw te uiten over het filmpje van Rob Roos. Waar waren deze kritische deskundigen toen de overheid desinformatie verspreidde, vraagt Tweede Kamerlid Nicki Pouw-Verweij (JA21) zich af.

Op dinsdag plaatste Rob Roos, Europarlementariër voor JA21 en lid van de Special Committee on the COVID-19 Pandemic, een fragment van de COVID-hoorzitting met Pfizer- topvrouw Janine Small. Hij vroeg haar of de vaccins getest waren op het voorkomen van transmissie, waarop zij ontkennend antwoordde. Het filmpje ging viraal. Rob werd bij de nodige buitenlandse talkshows uitgenodigd, maar kwam in Nederland niet op de buis. Wel verscheen Marion Koopmans om uit te leggen waarom dit geen nieuws was en ook niet relevant.

Toch legt het filmpje wel degelijk de vinger op de zere plek. Hoewel het vaccin niet op de markt werd gebracht om in te zetten tegen transmissie, werd het wél zo gebracht door het kabinet. Geen enkele van al die deskundigen die zich nu luid laten horen, ook niet vanuit het OMT, waren daar kritisch over.

Lees verder on de tweet

Geen sprake van steriele immuniteit

Bij aanvang van de crisis ontbraken geneesmiddelen tegen SARS-COV-2 en er werd daarom al snel ingezet op vaccins . Hierbij was de hoop dat deze, net als bij veel van de klassieke kindervaccinaties, tot steriele immuniteit zouden leiden. Dan is er bij een voldoende hoge vaccinatiegraad geen sprake meer van uitbraken. De vaccinaties waren een succes. De ziekenhuisopnames liepe en terug en de samenleving kon langzaamaan weer open.

Op een gegeven moment stokte de vaccinatiestroom echter. Op dat moment waren er sterke aanwijzingen dat er van steriele immuniteit geen sprake was. Ook toonden diverse studies dat gevaccineerden nog steeds besmettelijk konden zijn. Toch tuigde ons ministerie van Volksgezondheid de zogenoemde ‘Dansen met Janssen’-campagne op. Eenmaal gevaccineerd, beschermden jongeren zowel hun oma als hun toegang tot de kroeg. Jongeren renden naar de GGD’s – met de bekende gevolgen: een grote piek in het aantal besmettingen.

De morele druk liep almaar verder op

Ondanks dit fiasco ontstond na de zomer het zogeheten Coronapaspoort. Dit zou hét middel zijn om de samenleving veilig te kunnen openen. Testen hoefde alleen nog voor ongevaccineerden, de gevaccineerden vormden immers geen risico. Ondanks de onderzoeken die het tegendeel aantoonden, hield de minister voet bij stuk. Als je je maar liet vaccineren, had je je steentje aan de volksgezondheid bijgedragen, en stelde je je omgeving veilig. Minister De Jonge bleef herhalen: ‘Vaccineren doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor een ander.’

De toon van minister De Jonge, die zich verzekerd wist van de steun van deskundigen en de media ,  verhardde verder: ‘De vrijheid je niet te laten vaccineren mocht nooit ten koste gaan van de vrijheid van een ander om niet ziek te worden.’ Ook anderen bleven wijzen op het beschermen van anderen. Zelfs nog januari jongstleden, adviseerde Károly Illy, kinderarts en OMT-lid, kinderen zich te laten vaccineren zodat ze de juf niet ziek zouden maken en de scholen open konden blijven. De morele druk liep almaar verder op. De minister sprak zelfs in het ziekenhuis met ongevaccineerden. Of zij zich niet schuldig voelden?

Ongevaccineerden zouden tweederangsburgers worden

Dit narratief escaleerde tot het voorstel van 2G. Ongevaccineerden werden ongeacht negatieve test geweerd uit het publieke leven, en zouden zo in essentie tweederangsburgers worden. Dit voorstel werd op het laatste moment ingetrokken. Niet de al veel langer bekende cijfers over beperkte invloed op transmissie, met name bij toenemende mutaties, was hiervoor de aanleiding. De doodklap kwam door een diepgravend artikel van Follow The Money, waarna 2G een stille dood stierf. Minister De Jonge ging naar een ander departement, en minister Kuipers hanteerde een wat mildere toon. Maar het op desinformatie gebaseerde narratief van het verleden werd nooit rechtgezet.

Het narratief van de overheid dat men zich moest laten vaccineren voor een ander, stond al op losse schroeven voor het goed en wel begonnen was. Toch namen zowel politici, als medici en de media die hier vol in mee gingen, zelden tot nooit hun woorden terug. Deze morele en sociale druk is onverdedigbaar.

Het venijn zit ’m in de staart. Niet alleen was er beperkte grond voor het hanteren van strengere maatregelen voor ongevaccineerden. Gevaccineerden waanden zich onaantastbaar. Ze lieten zich niet meer testen bij klachten, gingen massaal uit eten, en vroegen zich vervolgens af waar alle besmettingen toch vandaan kwamen. Met hun groene vinkje waren zij toch veilig? En daarmee verspreidde de overheid niet alleen desinformatie over de QR-code, maar ook via de QR-code. Een grote besmettingsgolf was het resultaat, met alle leed en medische tragiek tot gevolg. Laat de critici, die altijd hebben gezwegen en nu voorwenden altijd al te hebben geweten dat vaccins geen besmettelijkheid voorkomen, zich hierover uitspreken.