Zwemmen hoort bij de zomer. En dan het liefst, als de zee te ver is, in een buitenbad, in natuurwater, dat menigeen herinnert aan vrienden en plezier.
De eerste openluchtzwembaden dateren uit de negentiende eeuw. In 1846 was in Amsterdam de eerste. Daarna volgden er vele. Werknemers kregen meer vrije tijd en wilden met hun gezinsleden op een veilige en bovenal gezonde manier recreëren.
Vooral in de jaren dertig van de vorige eeuw kwam er veel belangstelling voor buitenzwembaden met aandacht voor gezondheid en sport. Gerenommeerde architecten ontwierpen betonnen en functionele kunstwerken voor de zwemmers. Vrouwen en mannen werden nog wel strikt van elkaar gescheiden, en vaak is die scheiding nog te zien in het ontwerp van het bad.
De zwembaden waren functionele complexen, die in de loop der jaren vervallen raakten door gebrek aan onderhoud. Gemeenten bleken in de jaren tachtig en negentig de grootste vijand van de buitenbaden. Die sloegen te veel gaten in de begroting en waren slechts vijf maanden per jaar open, klaagden de bestuurders. Gemeenten kozen liever voor een overdekt zwembad voor de hele regio, vaak ook nog met golfslag, dat het hele jaar open was.
Toch bleven er een paar overeind, vooral door de enthousiaste inzet van vrijwilligers. EW zet er vijf op een rij: klassieke zwembaden met architectonische pracht en monumentale status. Ze overleven in tijden waarin energie duur is en het weer onvoorspelbaar. Maar de gedrevenheid om de zaak open te houden, is in alle gevallen groot. Zonder die inzet is er geen buitenbad.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout