Omdat het nog steeds tijden zijn waarin boosheid en verontwaardiging tegen de plinten klotsen, maakt EW voor de derde keer op rij de jaarlijkse ‘woedebalans’ op. Wie (of wat) roept een boosheid op die eigenlijk niet in verhouding staat tot de begane zonde? Wie, kortom, zijn de belangrijkste zondebokken van het afgelopen jaar? Vandaag: Wopke Hoekstra.
VOLGT U EW MAGAZINE AL OP WHATSAPP?
Volg EW en schep orde in de informatiechaos. Vertrouw op heldere analyses, diepgravende achtergronden en scherpzinnige columns.
Privileges zijn niet meer wat ze eens waren
De zeven ‘vinkjes’ van evenzoveel privileges werden een begrip dankzij de bestseller van Joris Luyendijk, die wel geschreven leek met Wopke Hoekstra voor ogen. Afkomstig uit een keurig artsenmilieu, jeugd tussen de beuken en eiken van Zeist, Utrechts Stedelijk Gymnasium (dat volgend jaar 550 jaar bestaat), rechtenstudie in Leiden, praeses Minerva, INSEAD, McKinsey, Shell, senator, minister. Witte man, niet te vergeten.
Ogenschijnlijk een leven en cv met wind mee. Maar de wind is gedraaid. Hoe meer vinkjes, hoe idealere zondebok. Hoekstra ervoer het bij zijn benoeming tot Europees Commissaris van Klimaat, waarbij hij in het Europees Parlement en daarbuiten met z’n vinkjes om de oren werd geslagen. Actieclub WeMove Europe haalde zelfs 100.000 handtekeningen tegen hem op. (WeMove Europe vinkt wel keurig alle activistische stokpaardjes af: tegen Frontex, glyfosaat, Israël en boomkorvisserij.)
Steen des aanstoots was vooral Hoekstra’s tijd bij Shell – moeder aller zondebokken. Jammer dat we nooit zullen weten of Sigrid Kaag dat óók was verweten als zij kandidaat was geweest.