Albanezen en Kosovaren die zonder kans op succes asiel aanvragen zijn in landen als Duitsland en ook Nederland een bekend fenomeen. Een 59-jarige Albanees die op dit moment in een crisisopvang in Rotterdam verblijft, maakt het wel heel bont.
Update maandag 12 oktober 16.30 uur> De Rotterdamse politie heeft naar aanleiding van dit artikel een Albanese man aangehouden en meegenomen voor verhoor. Hij zal niet naar de crisisopvang terugkeren.
‘Ze noemen mij de asiel-expert,’ lacht de Albanese man die een sigaretje rookt voor de deur van de sporthal in de Rotterdamse wijk Crooswijk waar hij met ongeveer 250 andere asielzoekers is ondergebracht.
De Albanees wil zijn verhaal vertellen, op voorwaarde dat zijn naam niet wordt gepubliceerd en dat hij niet herkenbaar in beeld wordt gebracht, om redenen die in dit artikel duidelijk zullen worden.
Bloedwraak
Al tien jaar reist de man door Europa. Van asielopvang, naar asielopvang. Tien keer werd hij afgewezen, in tien verschillende landen. En nu probeert hij het in Nederland.
Terug naar Albanië kan hij niet, want daar zal hij worden vermoord, zegt hij. Tien jaar geleden vermoordde hij zelf een man die bij hem een grote schuld had en weigerde terug te betalen. ‘Toen hij mijn familie beledigde, sloegen bij mij de stoppen door,’ biecht hij op.
Gevlucht
De ‘regels’ van bloedwraak schrijven voor dat de familie van de dode het recht heeft om de rekening zelf te vereffenen. De man besloot de uitvoering van zijn doodvonnis niet af te wachten en vluchtte het land uit.
Hij ging naar Griekenland, Italië, Frankrijk en Spanje. Hij vroeg asiel aan, maar werd overal afgewezen. Nergens bleef hij langer dan een jaar, steeds weer trok hij verder nadat een asielaanvraag definitief was afgewezen. Zo probeerde hij het verder in Denemarken, Duitsland, Zweden, Noorwegen, Finland en Luxemburg. Overal kwam hij rond door zwart bij te klussen in garages als automonteur.
Racisten
Duitsland behandelde hem het beste, vindt hij. ‘Dat is echt het beste land ter wereld’. Luxemburg en Denemarken waren het minst. ‘Daar zijn mensen heel racistisch’.
Zijn ervaringen in Nederland zijn tot nu toe positief. ‘Je krijgt gelijk eten, drinken een een dak boven je hoofd. Het personeel is bijzonder vriendelijk’.
Geen keus
Na tien mislukte asielaanvragen heeft hij weinig hoop dat het in Nederland wel gaat lukken.
‘En toch blijf ik het proberen, terug naar Albanië wordt mijn dood. Mijn familie heb ik al tien jaar niet gezien. Mijn leven is korter geworden van verdriet. Ik vind het verschrikkelijk dat ik toen mijn verstand heb verloren en die moord heb gepleegd, maar ik weet ook dat ik het niet meer kan terugdraaien. Ik zal dit leven moeten accepteren.’
Met medewerking van Vincent Triest