Ik word een beetje simpel van het constant afschuiven van verantwoordelijkheid. Jongeren zelf – en niet tv-programma’s als Oh Oh Cherso – hebben de regie over hun alcoholconsumptie.
De Stichting Verantwoorde Alcoholconsumptie (STIVA) roept RTL op om te stoppen met alcoholspektakel Oh Oh Cherso. Het programma zou jongeren aansporen tot buitensporige alcoholconsumptie.
Een foute gedachte. Jongeren zelf – en niet de televisie – zijn verantwoordelijk voor hun alcoholconsumptie.
Recept
Voor wie het befaamde programma nog niet kent, hier even kort het recept. Men neme een groep jongeren wars van normen en waarden, en stuurt hen op reis naar een zonnig sodom en gomorra. Voeg daaraan toe een ongebreidelde alcoholconsumptie en een vleugje infantiel gedrag.
Kluts dit alles stevig door elkaar en je geniet gegarandeerd van laveloze stupiditeit en promiscuïteit.
Desastreus
Volgens Peter de Wolf, directeur van Stichting Verantwoorde Alcoholconsumptie (STIVA), is het programma desastreus voor zelfbeheersend Nederland. Naar zijn idee staat het in schril contrast met alcoholreclames.
‘Het ene moment maak je reclame voor een ambachtelijk gebrouwen biertje en het volgende moment rolt er een kotsende Barbie door je beeldscherm.’
Imago en identiteit
Een duidelijk geval van het verwarren van imago en identiteit. Of dacht De Wolf werkelijk dat jongeren die zich in de supermarkt of een horecagelegenheid laten verleiden tot een alcoholische versnapering, zich laten overtuigen door de passie van het ambacht of een eeuwenoude formule zoals in de gesuggereerde reclame-uiting?
Natuurlijk niet. Er moet vooral worden gezopen. Wie zich wel onbewust laat verleiden tot affiniteit met deze boodschappen, behoort tot een ander segment. De fans van feest-tv tref je eerder in de categorieën ‘rondborstige dellen’ en ‘comazuipen’.
Dat weet De Wolf natuurlijk ook – zo veel naïviteit past zijn functie niet.
Norm
Volgens STIVA worden jongeren geconfronteerd met beelden waaruit blijkt dat heel veel alcohol drinken de norm is. Dat is natuurlijk maar de vraag. De ontwikkeling van een normbesef baseert zich niet uitsluitend op waarneming van zulke programma’s.
Ouders en sociale context spelen een gelijke, zo niet een grotere rol. Is dit wel het geval, dan is het de vraag of de desbetreffende jongeren niet moeten worden ondersteund in hun mediaselectie, informatiebesef en werkelijkheidspercepties.
Televisiegeweld
Het raakt een beetje aan de eeuwenoude discussie over televisiegeweld en agressiviteit in het dagelijks leven. Zijn personen die veelvuldig worden blootgesteld aan geweld op televisie agressiever dan leeftijdgenoten die niet kijken? Verschillende studies claimen van wel, andere onderzoeken hekelen deze assumpties.
De waarheid is bijzonder complex. Er spelen veel onderliggende variabelen mee die mede het effect bepalen. Kijken agressieve personen niet gewoon graag naar agressie op televisie?
Selectie
De Wolf geeft toe dat excessief drinken van alle tijden is. ‘Maar programma’s als Oh Oh Cherso selecteren hun kandidaten erop.’ Een fascinerende onthulling.
Het is de vraag of zogenaamde realiteitstelevisie überhaupt zonder voorafgaande psychologische vragenlijsten werkt. En programma’s die dat niet doen, zijn veelal overtuigd van de natuurlijke kracht van een camera op het gedrag van ‘bijzondere’ mensen.
Dat er sprake is van gekleurde berichtgeving, moge duidelijk zijn. Daarmee staan of vallen zulke programma’s.
Simplistische televisie, gemanipuleerd voor hoge kijkcijfers. Van de intrinsieke waarde moet u het hier niet hebben. Alle Big Brother-nazaten hebben zich hierdoor laten kenmerken.
Afschuiven
Ik word een beetje simpel van het constant afschuiven van verantwoordelijkheid. Televisie mag individuen nooit hun verantwoordelijkheid ontnemen. Voor de zeer jeugdige kijkers zijn er kijkwijzers en daarnaast hoop ik dat ouders zo wijs zijn om hun kroost te beschermen tegen pulp.
Van oudere jongeren mogen we bewuster en zelfstandiger gedrag verwachten.
Informeren en stimuleren van eigen verantwoordelijkheid, in plaats van toegedichte zelfhulpeloosheid, lijkt mij een beter instrument. Sensatie domineert de media, dus ook de televisie.
Maar zolang miljoenen Nederlanders naar bekende landgenoten kijken die sierlijk van een duikplank proberen te springen, maar intussen de sport verkrachten, kan een stel zuipende Hagenezen er ook nog wel bij.