Het gebrek aan transparantie ondermijnt het vertrouwen in de Europese Unie. Ritueel of niet: Nederland moet blijven weigeren de Europese begroting goed te keuren.
De Algemene Rekenkamer in Den Haag maakte deze week weer eens gehakt van de Europese boekhouding. En minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) kondigde aan voor de zoveelste keer tegen te stemmen als de goedkeurende verklaring over de Europese begroting, dit keer die van 2012, in Brussel wordt voorgelegd.
Het zijn rituelen. Het financieel beheer in de Unie verslechtert eerder dan dat het verbetert. En maar drie landen – Zweden, het Verenigd Koninkrijk en Nederland – leggen verantwoording af over de besteding van Europees geld in eigen land.
Schandaal
Dit is een schandaal, maar in het Europees Parlement is er helaas slechts een kleine voorhoede van parlementariërs onder leiding van VVD’er Jan Mulder die hiervan een groot punt maakt.
Boosdoeners zijn de lidstaten van de Unie: de landen die wel Europees geld binnenharken maar weigeren te verklaren wat ze ermee hebben gedaan. Ze zien er het kwaad niet van in. De eigen rekenkamers hebben toch vooraf toestemming verleend voor de uitgaven?
Poetsen
Dit is de Latijnse cultuur van verantwoording afleggen. De Angelsaksische methode, die in Nederland en in de Scandinavische landen wordt toegepast om achteraf te controleren of het geld inderdaad volgens de regels is besteed, bestaat in de meeste landen niet.
Een kwestie van cultuurverschil dat maar moeilijk is weg te poetsen. Maar het zal toch moeten: het gebrek aan transparantie ondermijnt het vertrouwen in de Europese Unie.
Zolang 25 landen weigeren om een nationale verklaring van de EU-uitgaven af te geven, moet Nederland blijven weigeren in te stemmen bij de kwijting van de begroting. Ritueel of niet.