De Griekse premier Tsipras negeert zijn verkiezingsbeloften en de uitslag van het referendum. De uitkomst van het marathonoverleg in Brussel is alles wat de regeringsleiders en bevolking niet wilden.
Griekenland heeft een geschiedenis van staatsgrepen en na een wilde Brusselse nacht kan er daar waarschijnlijk weer één aan worden toegevoegd. De Griekse premier Alexis Tsipras tekende voor totale overgave in zijn strijd om én in de euro te blijven én steungeld van de andere eurolanden te krijgen. Maar daarmee verliest iedereen.
De radicaal-linkse Alexis Tsipras werd op 26 januari premier nadat zijn partij Syriza de Griekse verkiezingen won. Gesouffleerd door adviseurs van linkse Zuid-Amerikaanse populisten, zoals de inmiddels overleden Hugo Chávez, wees hij alle hervormingen af die onder de voorgaande regering waren ingezet in ruil voor steungeld.
Onbeschoft
Tsipras draaide hervormingen zelfs terug. Daarmee werd de ontluikende groei van de Griekse economie in de knop gebroken. En het krediet dat hij nog had bij andere regeringsleiders verspeelde hij binnen enkele weken door zich onbeschoft te gedragen, daarin vaak overtroffen door zijn inmiddels ex-minister van Financiën Yanis Varoufakis.
Hij smeedde daardoor een zeldzaam eensgezind blok – van tegenstanders welteverstaan. De regeringsleiders en ministers van Financiën van de andere achttien eurolanden waren het nog nooit zo eens. Een collectieve vijand leidt wel vaker tot innige samenwerking. Griekenland stond plots helemaal alleen en dreigde economisch in te storten en uit de euro te vallen.
Desondanks bevestigde een meerderheid van de Grieken tijdens een inderhaast belegd referendum Tsipras‘ afwijzing van hervormingen in ruil voor leningen.
Maar met een nieuwe minister van Financiën en het kennelijke inzicht dat zijn strategie van powerplay faliekant was mislukt, brak Tsipras op de valreep al zijn verkiezingsbeloften en negeerde de uitslag van het referendum. Er komt een veel strenger pakket met hervormingen op Griekenland af dan ooit was opgelegd tijdens de pre-Tsipras-periode.
Macht
Zo heeft Tsipras verloren en is de wens van het Griekse volk genegeerd. Maar ook de Duitse bondskanselier Angela Merkel verliest.
Zij wilde voorkomen dat Duitsland zijn macht zou moeten aanwenden om andere landen zijn wil op te leggen.
Dat ligt historisch gevoelig – binnen en buiten Duitsland. Maar aangezien zij zichzelf heeft verbonden aan de eurozone met het huidige aantal leden, kon ze niet anders dan haar macht ten volle te gebruiken en een staatsgreepje te plegen om het onwillige Griekenland in de euro te houden. Athene moet precies doen wat Duitsland wil in ruil voor 53 miljard euro in drie jaar tijd.
Geld
Ook premier Mark Rutte (VVD) brak zijn zoveelste verkiezingsbelofte. Hij bezwoer in de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 dat er geen geld meer naar Griekenland zou gaan.
Zo is de uitkomst van het marathonoverleg zo’n beetje alles wat zowel de regeringsleiders als de bevolkingen niet wilden.