Zolang protest ertoe leidt dat politici geld geven, zullen (vooral Franse) boeren dat middel blijven inzetten.
Franse, Belgische en Duitse boeren hoef je niks te leren over effectief actievoeren. Breek buitenlandse vrachtauto’s met voedsel open, blokkeer snelwegen en ga rellen in Brussel. En ja hoor, de dames en heren politici belonen die misdragingen. De boeren krijgen een half miljard euro, zo kwamen de Landbouwministers van de 28 Unielanden maandag in Brussel overeen.
Vooral Franse boeren voeren actie, omdat de melk- en varkensvleesprijs laag zijn. Westerlingen consumeren minder dierlijk voedsel en er zijn barrières voor verkoop buiten de Unie. In plaats van naar de eigen bedrijfsvoering te kijken, richten ze zich tot hun regering en Brussel.
De Franse regering gaf al 600 miljoen euro. Brussel volgde maandag. De Unie is één landbouwmarkt. Van het Uniejaarbudget (137 miljard) gaat al 40 procent naar de landbouw. Dat is 40 procent te veel.
Vette jaren
De boerenstand krijgt staatssteun om hongersnoden te voorkomen. In Europa is de vrees daarvoor onterecht. En boeren hebben weinig te klagen. Landbouwprijzen mogen wegens overproductie laag zijn, velen verdienen hun geld vooral met gesubsidieerde windmolens.
Daarnaast blijkt uit elke analyse dat de prijzen van landbouwproducten heviger zullen blijven fluctueren. Een beetje ondernemer investeert in de vette jaren in efficiëntere productiemethoden én bouwt een buffer op. Als de prijzen dalen en markten zoals de Russische dichtgaan, kun je dan overleven.
Maar zolang protest ertoe leidt dat politici geld geven, zullen weinig-innovatieve – Franse – boeren dat middel inzetten. Dat houdt (milieuvriendelijke) landbouwinnovaties tegen, kost belastingbetalers veel geld en straft ondernemende boeren. De landbouw kan wel wat markttucht gebruiken.
Elsevier nummer 37, 12 september 2015