Inderdaad bespeelt de in doodsnood verkerende PvdA de media door de spanning rond de selectie van een lijsttrekker maximaal op te voeren. Hoe meer aandacht voor de PvdA, hoe minder slecht de peilingen, schrijft Eric Vrijsen.
‘Stop deze matchfixing,’ zegt Jacques Monasch nu hij zich kandidaat stelt als PvdA-leider. Diederik Samsom en Lodewijk Asscher spelen volgens hem onder één hoedje.
Media vallen ervoor, kiezer niet
Monasch heeft gelijk dat zo’n methode niet meer werkt. De media trappen er misschien nog wel in, maar de kiezers allang niet meer.
Lees ook
Strijd barst los om PvdA-leiderschap
Monasch weet dat als geen ander: hij was in 2002 campagneleider van ‘kroonprins’ Ad Melkert, die bij de raadsverkiezingen van dat jaar door Pim Fortuyn compleet werd afgedroogd en die kort daarna bij de Kamerverkiezingen tekende voor een historische PvdA-nederlaag.
Sindsdien is de PvdA – ooit een gematigde, maar trotse belangenverdediger van de werkende klasse – aan het kwakkelen. Af en toe een opleving, maar doorgaans misère.
PvdA is een softie
Monasch schreef een boek over de 2002-campagne. De PvdA was op de klassieke sociaal-economische thema’s veel te bleek geworden door bondgenootschappen met de VVD. Tegelijkertijd was de PvdA – uit vrees voor concurrentie van GroenLinks en D66 – verworden tot een softie inzake integratie en immigratie, criminaliteitsbestrijding en aanpak van straatoverlast.
Logisch dat de arbeiders, althans de werkende Nederlanders, zich niet meer vertegenwoordigd voelden door de Partij van de Arbeid. De PvdA stopte Monasch’ boek in een diepe bureaulade.
Ten onrechte, want het boek biedt ook 14 jaar na dato nog een goede sfeertekening van de kern van het PvdA-probleem: geen keuze durven maken tussen verzorgingsstaat en immigratie.
Monasch is nu de kandidaat-lijsttrekker met de beste analyse van wat de PvdA sinds Wim Kok verkeerd doet.
Asscher is meest premierwaardig
Asscher stelt zich waarschijnlijk maandag ook kandidaat. Hij is degene met de meeste charme en hij oogt meer dan de andere twee premierwaardig. Samsom, die zich al eerder kandideerde, is de taaiste. Hoe belabberd de PvdA er in de peilingen ook voor staat, hoeveel kritiek ook wordt geoogst en hoe groot de frustraties in eigen kring ook oplopen, fractieleider Samsom blijft gewoon zijn ‘eerlijke verhaal’ met rode rozen uitventen.
Vasthoudendheid is een eigenschap waarvoor gewoonlijk veel kiezers waardering opbrengen.
Maar het zijn de PvdA-leden die straks een lijsttrekker aanwijzen en aangezien de partij al een paar decennia de weg volgt van de minste weerstand, moet worden gevreesd dat die PvdA -leden stiekem juist vertrouwen op matchfixing.