WK in Qatar is een moreel dieptepunt. Maar wie moet je dat in eigen land aanrekenen?
The Guardian rekende voor dat in Qatar sinds de toewijzing in 2010 minstens 6.500 arbeiders zijn omgekomen bij bouwprojecten voor het WK voetbal in 2022. In werkelijkheid zijn het er veel meer. Gert-Jan Segers van de ChristenUnie zei dat zijn hart is gebroken bij de gedachte dat Nederlandse voetballers straks dansen op de lijken van dat massagraf.
Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Gek dat die gedachte nu pas bij hem is opgekomen. De massale sterfte van gastarbeiders op de Qatarese bouwplaatsen is al vele jaren aan de gang. Segers heeft tien jaar de tijd gehad om de noodklok te luiden over de perversie van het WK in het oliestaatje dat mensenrechten aan zijn sandalen lapt. Ik heb hem al die jaren niet gehoord. De Kamer heeft een motie aangenomen waarin de regering wordt bezworen geen afvaardiging naar het WK te sturen. Ook rijkelijk laat.
Het is met sport altijd hetzelfde: selectief moralisme
Is er nog één plek op aarde waar dit soort evenementen kan worden gehouden zonder ethisch imperialisme? Niet eens in Liechtenstein en Luxemburg, want dat zijn handelshuizen in zwart geld. Sport en ethiek zijn natuurlijke vijanden van elkaar. De moraal in topsport is verticaal, in de dagelijkse samenleving horizontaal.
Freek de Jonge begon een petitie tegen het toernooi, conform zijn actie ‘Bloed aan de paal’ in 1978. Zijn missive: het is onmogelijk om eervol kampioen te worden in Qatar. Wat daar aan de macht is, zijn corrupte slavendrijvers die er bovendien een middeleeuws obscurantisme voor vrouwen op nahouden. Freek had er anders geen bezwaar tegen dat zijn cluppie Ajax een trainingskamp belegde in het zonnetje van Qatar. Het is met sport altijd hetzelfde: selectief moralisme.
Nederlands elftal is afgeleid door te veel nevenzaken
Misschien kan COVID-19 nog een handje toesteken en wordt het WK van volgend jaar afgevoerd. Daarmee zouden het grootkapitaal en de westerse diplomatie gewetensrust krijgen. En moeten wij niet door een moeras van hypocrisie ploeteren. Ik begrijp dat minister Stef Blok met meel in de mond spreekt over Qatar. Het is voor een waterdrager ondoenbaar om de wereldorde in zijn eentje te corrigeren. Hij ziet nu al zo grauw onder het gewicht van zijn portefeuille.
Lees ook van Hugo Camps: Het virus verdient geen ‘elite’ van topsporters
Ik verwacht ook niet dat Nederland wereldkampioen zou worden in Qatar. Het Nederlands elftal is afgeleid door te veel nevenzaken. Frank en Ronald de Boer hebben in Qatar gevoetbald en kunnen niet vrijuit spreken. Er is de boycot van Voetbal Inside, meer bepaald van Johan Derksen, en Ronald de Boer was de lobbyist numero uno voor het WK in Qatar. Dan rest alleen een modus van schijn.
Wat Blok niet uit strot krijgt, mag je ook niet verwachten van voetballers
Sport en politiek zijn niet elkaars grootheden van harmonie. Vroeger niet en nu niet. Wijlen Defensieminister Relus ter Beek stond op buitenlandse toernooien aan de spelersbus van Oranje als een schooier te bedelen om een glimlach van Koeman en Van Nistelrooij. In de hoop dat de camera zijn innige betrokkenheid zou registreren. Relus smeekte bijna om naast Guus Hiddink vooraan in de bus te mogen zitten. De minister was supporter geworden en verloor daarmee alle grandeur.
Oranje gijzelt professionele chic en goed fatsoen. Ineens hebben we ook een hossende Koning. Mensenrechten doen even niet mee. Wat Stef Blok niet uit zijn strot krijgt, mag je ook niet verwachten van voetballers.
KNVB staat machteloos
Voetbal wordt met kokend bloed gespeeld zagen we aan het einde van de kleurloze topper PSV-Ajax. Spits Dusan Tadic en back Denzel Dumfries stonden elkaar even naar het leven. Ze hadden elkaar iets onfris toegeroepen. Tadic was een pussy en Dumfries had een ontspoorde moeder. Er moest hard getrokken worden om ze uit elkaar te houden. Als dat in Qatar gebeurt, vliegt er een in de bak en de ander wordt het land uitgezet. Geen voetballand.
Lees ook van Hugo Camps: PSV heeft meer te klagen over trainer Schmidt dan over scheidsrechters
De KNVB staat machteloos. De bond heeft de kans laten voorbijgaan om een veto op grond van mensenrechten uit te spreken. Een boycot is mosterd na de maaltijd. De dode bouwvakkers zijn begraven en de soepjurken aan het bewind zijn niet omver te kegelen. Wat rest, is symboliek voor eigen gebruik, wie weet voor electorale winst. Daarvoor vernietig je niet de droom van een roedel jonge jongens.
Qatar 2022 is een moreel dieptepunt, maar dat kunnen we in eigen land niemand meer aanrekenen.