In deze verhitte tijden slaan slimme ophitsers een flink slaatje uit maatschappelijke onrust. Dat is geen nieuw fenomeen, maar wel iets om voor op te passen, waarschuwt Geerten Waling.
Zelfs zonder hittegolf en al te veel bosbranden staat Nederland deze zomer in vuur en vlam. In boerenbrand. Die duizenden omgekeerde vlaggen langs de wegen vallen nog onder vreedzaam protest, maar de gevaarlijke blokkades op snelwegen, de bedreiging van politici en andere critici van de veeteelt en de opstootjes bij provincie- en gemeentehuizen maken het een hachelijke situatie.
Lees de column van Zihni Özdil: Rechts Nederland is de lakei van gesubsidieerde agroterreur
Allemaal ‘trekkerterroristen’? Er zijn zeker een paar boze boeren die over de grenzen van de rechtsstaat heen gaan. Maar veel protesten worden aangevuld, zo niet gedomineerd, door enthousiaste relschoppers die net zo goed op andere momenten van zich laten horen. In hun midden bevinden zich ook een paar ervaren en gewiekste ophitsers, de beroepsintriganten.
‘Demonstranten raken slaags met politie tijdens protest in Almelo’, kopte een nieuwssite op 1 augustus. Een filmpje toonde politieagenten die werden overrompeld door een schreeuwende en intimiderende meute. De burgemeester vaardigde een noodbevel uit voor het gebied rond het stadhuis en de ME veegde het gebied schoon. Onder de ‘demonstranten’ viel één man op: Willem Engel. De Rotterdamse dansleraar en voorman van Viruswaarheid was zowaar helemaal naar Almelo afgereisd om uiting te geven aan zijn plotseling opwellende solidariteit met veehouders.
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Bekijk de mogelijkheden voor een (digitaal) abonnement hier
Hoe om te gaan met professionele oproerkraaiers?
Het is het grote dilemma van de democratische rechtsstaat: hoe om te gaan met zulke professionele oproerkraaiers. Vaak denk ik aan 1848, het jaar waarin een golf van revoluties over Europa spoelde. In 2016 verdedigde ik mijn proefschrift, 1848. Clubkoorts en revolutie, over de democratische experimenten destijds, toen nog geen democratie bestond, laat staan dat er politieke partijen waren. Het wilde enthousiasme van duizenden boze burgers, bijvoorbeeld in Parijs, om een eigen stem te laten horen en zelf politiek te gaan bedrijven, vond een vruchtbare bodem bij een kleine groep beroepsrevolutionairen die al jaren ondergronds aan het oefenen waren geweest om het volk op te hitsen.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout