Volgens justitie kunnen we volgend jaar 50.000 nieuwe asielzoekers verwachten. Hoe kan de bestuurdersklasse deze massamigratie als onstuitbare natuurkracht beschouwen en tegelijk vergroening heilig verklaren, vraagt Constanteyn Roelofs zich af. ‘De gemiddelde migrant is waarschijnlijk minstens zo gehecht aan zijn stukje vlees en zijn wagentje voor de deur als de autochtone bevolking.’
Misschien moeten we ons als Nederlanders lichtelijk zorgen gaan maken als de scheidend directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving zegt dat er eigenlijk geen plan is. In een vrij schokkend interview met de NRC ontvouwt Hans Mommaas zijn zorgen over het gebrek aan leiderschap en sturing vanuit de Nederlandse politiek over de toekomst van het land.
Natuur beschermen én nog veel meer inwoners erbij
Door beleidsverkokering, technocratische handelingsschuwheid en ideologische fixaties denderen een paar ontwikkelingen door die zich slecht met elkaar verhouden. Zo willen we aan de ene kant de natuur beschermen en vergroenen, maar aan de andere kant er nog veel meer inwoners bij (door middel van migratie) en daar gaan we dan een heleboel woningen voor bouwen. Wat dat met het groen doet en wat voor impact dat heeft op de CO2-targets, zijn vragen die de boven ons gestelden niet willen beantwoorden, zelfs niet aan insiders als Mommaas toe.
Lees ook dit commentaar van Arendo Joustra: Waarom wordt alleen bij het klimaat gedacht aan ‘onze kleinkinderen’?
En het wordt allemaal nog veel erger. De dag nadat het stuk op de site van de NRC verscheen, had de courant nog een scoopje. Men houdt volgend jaar rekening met 50.000 ‘asielzoekers’, waarmee men eigenlijk gewoon de massamigratie van vooral jonge mannen uit de derde wereld bedoelt. Waar we die allemaal gaan laten, weet niemand. Niemand weet hoeveel nareizigers deze mensen meenemen en hoe die migratiebeweging zich gaat verhouden met de groene toekomst, dat weet ook niemand.
Nieuwe inwoners zijn zeker niet allemaal GroenLinksers in de dop
Het lijkt wel of de politieke kaste verwacht dat deze nieuwe inwoners vanzelfsprekend meegaan in de vergroening en degrowth met het navenante welvaartsverlies, partieel vegetarisme en het inleveren van automobiele mobiliteit waarmee dat gepaard gaat. Alsof het allemaal GroenLinksers in de dop zijn.
Dat lijkt me toch een overschatting. De gemiddelde migrant is waarschijnlijk minstens zo gehecht aan zijn stukje vlees en zijn wagentje voor de deur als de autochtone bevolking en jongemannen al helemaal. Een kleine blik op het wagenpark van de gemiddelde diverse buurt doet ook niet vermoeden dat hier nou de meest enthousiaste vergroeners wonen. De politici in Den Haag vinden de gewone autochtone Nederlander al te veel gehecht aan de auto, maar we zijn nota bene zowat de meest enthousiaste fietsers ter wereld. De ideologische voorstelling van migratie staat hier denk ik een beetje de realiteitszin in de weg.
Lees ook deze blog van Jan Latten terug: Ruimteprobleem wordt in 2022 nijpend door immigratie
Enfin, Mommaas somt de situatie op als ‘struikelend de toekomst in’. Dat is misschien ook een beetje unfair ten opzichte van de politici, aangezien politiek altijd een kwestie is van tennissen op een dek van een stampend schip en de toekomst is nooit helemaal lekker te plannen. Maar toch, maar toch. Een beetje meer regie zou mooi zijn. Nu wordt immigratie als een onstuitbare natuurkracht gezien en vergroening als een dwingende eis om de komende eeuw te overleven. De vraag hoe we die twee zaken met elkaar kunnen rijmen, durft echter niemand te beantwoorden.