Op het congres van de ChristenUnie voerde weerstand tegen een strenger, zinniger asielbeleid de boventoon. Met het misleidende naastenliefde-populisme van die partij schiet niemand iets op, schrijft Geerten Waling.
Juist in het weekend waarin het principe van ‘mijn en dijn’ danig ter discussie stond in enkele grote steden, door rellende jongensbendes die ‘vierden’ dat hun elftal (het Marokkaanse natuurlijk) van België had gewonnen in de groepsfase van het WK… Juist in datzelfde weekend kwamen de vromen van de ChristenUnie in Amersfoort bijeen op een partijcongres waar het culturele ‘mijn en dijn’ op de agenda stond.
Lees deze spraakmakende blog van Roelof Bouwman: Moslims op de lijst van de ChristenUnie? Dat is slechts een kwestie van tijd
Onder druk van coalitiepartners VVD en CDA moet die partij zich namelijk buigen over een strenger migratie- en vooral asielbeleid. De moties die daar een stokje voor wilden steken haalden het niet, evenals trouwens een motie die de partijtop juist opriep na te denken over een strenger migratiebeleid. Huiver voor asielinperkingen voerde de boventoon, ook bij partijleider Gert-Jan Segers zelf: ‘Wij gaan níet onderhandelen over meer pestmaatregelen voor asielzoekers.’
Geen ‘pestbeleid’ dus voor de ChristenUnie, partij van de naastenliefde. Een mooi uitgangspunt. Nu heb je ook mensen die naastenliefde ervaren zonder dat ze daarbij de stimulans nodig hebben van een kerk of een opperwezen, maar goed: liever via zo’n omweg dan helemaal geen naastenliefde, nietwaar? Alleen gaan de naastenminnaars van de ChristenUnie steevast een pijnlijke maar cruciale vraag uit de weg: wie zijn al die naasten precies en hoeveel van onze eindige voorraad liefde verdienen zij?
Laden…
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Wilt u opnieuw inloggen