Het pad van excuses voor het verleden is lang en glibberig, zo ervaart het kabinet-Rutte dezer dagen. Dat blijft nog wel even zo, voorspelt Gertjan van Schoonhoven.
Het voornemen om sorry te zeggen voor een wandaad uit het verleden leidt steevast tot veel gedoe. En als het besluit om excuses aan te bieden eenmaal is genomen, gaat het gedoe gewoon verder. Zo is althans de internationale praktijk, blijkens het boeiende onderzoek van twee Tilburgse wetenschappers, Juliette Schaafsma en Marieke Zoodsma, die honderden van dit soort wereldwijde (regerings)excuses voor mensenrechtenschendingen hebben onderzocht en geanalyseerd.
Excuses zijn geen eenrichtingsverkeer. Net als in het gewone leven moeten ze ook worden aanváárd
Steeds weer blijkt het niet genoeg om louter sorry te zeggen. Excuses zijn geen eenrichtingsverkeer. Minstens zo cruciaal is het om ze aanvaard te krijgen door degene aan wie je je excuses aanbiedt – het is net het gewone leven. De juiste timing is daarbij van groot belang en ook wie de excuses aanbiedt en in welke bewoordingen. Al die elementen dragen er aan bij of die excuses gemeend overkomen of niet.
Lees ook deze column van Geerten Waling: Excuses voor slavernij, geen herstelbetaling
In deze glibberige tussenfase zit het kabinet-Rutte momenteel. Dankzij een stroom van uitgelekte berichten is het inmiddels wel zeker dat het kabinet op maandag 19 december excuses gaat aanbieden voor het nationale slavernijverleden. Premier Rutte bevestigde afgelopen vrijdag na afloop van de ministerraad dat (‘áls er iets gebeurt’), hij die excuses dan zal uitspreken. Namens de regering, dus Koning en ministers.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout