Dragqueens die in Rotterdam kinderen kwamen voorlezen, brachten fanatieke voor- en tegenstanders op de been. Constanteyn Roelofs telt de overeenkomsten: ze internetten te veel, en vullen de leegte in hun levens met het naspelen van een Amerikaans cultuuroorlogje op Madurodamschaal.
Wederom een wedstrijdje zonder winnaars: in Rotterdam werd een voorleesmiddag georganiseerd waarbij twee dragqueens kindertjes kwamen voorlezen over, nou ja, het feit dat je als man ook gewoon een jurk kunt dragen en op zaterdagavond in een regenboogcafé Tina Turner kunt playbacken.
Deze actie was op touw gezet omdat dragqueens dit in de Verenigde Staten al langer doen, en de staten met Republikeinse meerderheden tegen dit soort praktijken nu allerlei wetten aannemen. Grote aanjager van deze veenbrand is uiteraard de sociale media, waar de strijd tussen identitair links en rechts al maanden woedt en steeds verder doorsijpelt in het dagelijks leven. We hebben dus weer een stom Amerikaans cultuuroorlogje geïmporteerd en op Madurodamschaal nagespeeld.
Beetje gek en onnodig, maar geen duistere pedofiele plannetjes
Je kunt van alles ervan vinden. In de eerste plaats is het uiteraard een beetje gek dat de cultuur van de gaybar naar het klaslokaal komt. Een beetje onnodig ook: de geschiedenis leert dat jongeren doorgaans helemaal geen aansporing nodig hebben om, als de tijd daarvoor rijp is, het roze uitgaansleven op te zoeken (en flink te experimenteren met nagellak en eyeliner).
Ook vinden kleine kinderen het in de regel helemaal niet raar om af en toe de verkleedkist te plunderen, en om de kleren van hun broertjes, zusjes of vriendjes aan te doen. Dat hoort gewoon bij het ontdekken van de wereld, en dat doen ze gewoon vanzelf. De tegenstanders claimen daarom dat het de voorlezende dragqueens dus niet zozeer gaat om educatieve doeleinden, maar om allerlei duistere pedofiele plannetjes. Het is alleen jammer dat er nou niet echt een duidelijke link is tussen pedoseksualiteit als stoornis en dit specifieke hoekje van de LHBTI-cultuur.
Net als dragqueens vullen demonstranten leegte met verkleedpartijen
Goed, dat enkele mannen in een jurk kwamen voorlezen, was reden genoeg voor demonstranten om zelf ook in malle pakjes de straat op te gaan. De demonstranten hulden zich in een legerpak of vogelverschikker-versie van een conservatief pak (rechts) of radicaal chic zwart outfitje met palestinasjaaltje (links), volgens mij om exact dezelfde reden dat een buschauffeur of accountmanager zich op zaterdagavond in een glitterjurk hijst: om even te ontsnappen aan de pijnlijke leegte in het gewone leven, of aan allerlei andere achterliggende trauma’s en frustraties.
Dat het twee groepen doodongelukkige sukkels in ernstige staat van vervreemding zijn die een beetje tegen elkaar stonden te schreeuwen, bleek wel uit de foto’s van de demonstratie. Wat mij opviel was dat beide groepen demonstranten, onder alle pakjes en vlaggen, er hetzelfde uitzagen: veel verlopen koppen, overgewicht, plakkerig haar in onnatuurlijke kleuren, een bleke en pokdalige huid, en duidelijke sporen van te veel slecht eten en sigaretten.
Door te veel internet kom je in dit soort malle cultuuroorlogen terecht
Je krijgt ook de indruk dat al die weke, bleke lijven met kromme ruggen het gevolg zijn van veel te veel internetten – waarschijnlijk ook de voornaamste reden dat deze mensen in dit soort malle cultuuroorlogen terecht zijn gekomen. Allemaal ontzettend verdrietig om te zien, deze vlucht naar vreemde pakjes en identiteiten in verwarrende tijden van maatschappelijk verval, economische onzekerheid en ecologische rampspoed.
De rol van sociale media in al deze onthechting en vervreemding, die staat als een paal boven water. Wat dat betreft kunnen we, voor de gezondheid van de jeugd, beter telefoons uit het klaslokaal weren dan glitterboa’s.