Gevierd asielakkoord Europese Unie is verre van volmaakt

Jubelende Europese politici met asielmigratie in hun portefeuille donderdagavond. We hebben een akkoord! Er zijn grote stappen vooruit gezet! Helaas zijn bij dit asielakkoord te veel kanttekeningen te maken om laaiend enthousiast te kunnen worden, schrijft René van Rijckevorsel.

Tegen alle verwachtingen in zijn de verantwoordelijk ministers uit de lidstaten van de Europese Unie het tijdens een bijeenkomst in Luxemburg eens geworden over de grondslagen van een gemeenschappelijk asielbeleid. Daarover werd al geruzied sinds de migratiecrisis van 2015/2016.

Kort gezegd komt de deal hierop neer: asielzoekers die weinig kans maken op een verblijfsvergunning moeten in speciale centra aan de EU-buitengrenzen in Griekenland, Italië en Spanje een versnelde asielprocedure ondergaan van maximaal 12 weken.

Economische migranten ontmoedigen om overtocht naar EU te maken

Is de erkenningsgraad van het land waar de asielaanvrager vandaan komt minder dan 20 procent (Algerije, Marokko, Tunesië, tal van West-Afrikaanse landen) of beschikt hij (of zij) niet over identiteitsdocumenten, dan moet hij/zij de versnelde procedure in.

Wordt geen asiel verleend, dan moet hij/zij terug naar het land van herkomst of het land waarvandaan hij/zij de overtocht heeft gemaakt. Die terugname moet de EU nog regelen.

De EU-landen hopen zo economische migranten te ontmoedigen om de overtocht naar de EU te maken. Andere lidstaten worden verplicht om wel toegelaten asielzoekers op te nemen, of andere EU-landen met geld of materieel te steunen (20.000 euro per asielzoeker) als zij hun aandeel niet opnemen. Nederland dient zo’n 5 procent op te nemen.