Als je niet over politiek mag praten, blijft iedereen in zijn/haar bubbel

Er is een regel, meer een advies eigenlijk, dat je in gezelschap beter niet kunt praten over religie en politiek. De reden is simpel: beide onderwerpen leiden makkelijk tot onenigheid en kunnen de sfeer verpesten, en vervolgens familieleden uit elkaar drijven en vriendschappen laten verzuren.

Vooral bij etentjes is het handig om je aan deze regel te houden, want je kunt niet ontsnappen zonder – onbeleefd – van tafel weg te lopen. Idem als je met elkaar zit ‘opgesloten’ op een pleziervaartuig of in een vakantiehuisje.

De regel dat je niet over politiek of religie moet praten, helpt niet

Het is geen ‘Nederlandse’ regel, hij geldt ook in buurlanden en overzee in de Verenigde Staten. Gezien de mogelijke gevolgen voor relaties, in zowel familie- als vriendenkring, is het dan ook een verstandige richtlijn. Tenzij je onder volstrekt gelijkgezinden bent.

Maar zelfs dan. Niet voor niets zijn er eindeloos veel afsplitsingen in kerkelijke kringen (zelfs over de vraag of het spreken van de slang uit Genesis 3 een zintuiglijk waarneembare werkelijkheid is). En net zo goed in de politiek (dat is echt niet iets van de laatste tijd).

Zonder tegenspraak wordt niemand wijzer

Maar ja, als je niet mag spreken over politiek omdat opvattingen kunnen botsen, met alle vervelende consequenties van dien, dan blijft iedereen in zijn eigen bubbel. Zonder tegenspraak wordt niemand wijzer. En verlaat niemand zijn of haar schuttersputje.

Trouwens, een gesprek over politiek kan ook duidelijk maken dat de verschillen niet zo groot zijn. Als onderwerpen met enige afstand worden bekeken, zullen Nederlanders het eerder met elkaar eens zijn dan oneens. Of zoals Multatuli zei: ‘Van de maan af gezien zijn we allen even groot.’

Te vrezen valt dat tot 22 november de verschillen slechts worden uitvergroot. Veel plezier met de verkiezingscampagnes.