Steeds vaker hoor je dat de overheid burgers meer moet vertrouwen. Daarom zouden regels tegen fraude versoepeld dienen te worden. Maar sommige mensen deugen niet en de gelegenheid maakt de dief, schrijft Gerry van der List.
Van de marge naar de macht is de titel van een bundel die in 2010 verscheen naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de ChristenUnie. Anders dan haar voorlopers GPV en RPF getuigde de confessionele partij inderdaad niet alleen van goede, christelijke bedoelingen, maar maakte zij ook vuile handen door regeringsdeelname in het vierde kabinet-Balkenende. Na 2017 oefende de ChristenUnie, onder de bekwame leiding van Gert-Jan Segers, een gezien haar aantal Kamerzetels (slechts vijf) relatief grote invloed uit op de kabinetten-Rutte.
Maar nu lijkt de partij hard op weg van de macht naar de marge. Zij staat, net als de coalitiepartners, in de peilingen op verlies. Met drie of vier zetels is de kans niet zo heel groot dat de ChristenUnie bij de kabinetsformatie een onmisbare medespeler zal worden geacht.
Dat is spijtig voor de achterban van de partij, die de kans ziet slinken op omzetting van de eigen wensen in beleid. Maar vertegenwoordigers van de partij zullen het wellicht stiekem als een opluchting ervaren. Zij laten geregeld merken dat het sluiten van compromissen in kabinetten zwaar valt. De door Segers gebezigde beeldspraak van ‘meloenen slikken’ illustreert dit getob.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout