Columnist Zihni Özdil stond altijd vooraan bij linkse demonstraties. Maar bij de hedendaagse bezettingen van universiteiten trekt hij een grens.
Sinds 2000 deed ik mee aan ontelbare linkse demonstraties. In mijn tijd waren we als linkse jongeren juist heel erg voor de vrijheid van meningsuiting. En voor de vrije pers.
En we respecteerden politieagenten. Omdat we verstandig genoeg waren om te beseffen dat Nederland in essentie een rechtsstaat is. Als je na drie keer vorderen weigerde te vertrekken, wist je dat je werd opgepakt. Dus vertrok je, zonder geweld te gebruiken tegen de agent.
Een rol hierin speelde ook dat we als linkse jongeren ons, vanuit een klasse-analyse, solidair achtten met de politie. Want praktisch opgeleide mensen uit de arbeidersklasse worden agent.
Toegegeven: misschien ging het hier om een beschaafde studentenprotestbubbel. Ik heb me nooit bewogen in krakerskringen en wat dies meer zij.
Hoe dan ook ben ik verbaasd om te aanschouwen hoe, ik zal het maar ronduit opschrijven, fascistische zichzelf links noemende jongeren tegenwoordig tekeergaan.
Politie zijn ineens ‘pigs’
In mijn tijd diende een bezetting om van de universiteit een vrijplaats te maken. Waar iedereen welkom was. Juist andersdenkenden kregen een podium om te spreken en te debatteren.
Nu is het tegenovergesteld. Universiteitsgebouwen worden door jongeren met haast militaire precisie gebarricadeerd. Om vervolgens kort en klein te worden geslagen en geplunderd.
Andersdenkenden zijn niet alleen allemaal ‘zionisten’, maar dienen ook pro-actief, en indien nodig met geweld, te worden bestreden. Ook journalisten worden pro-actief belaagd en geïntimideerd door linkse demonstranten die zichzelf zo inclusief vinden.
Alsof dat niet erg genoeg is, zijn agenten nu ook de vijand. Ik zag op beelden hoe jongeren hen bekogelden met stenen, stokken en ammoniak. Zelfs paraplu’s waren geoorloofd materiaal om de politie mee aan te vallen.
Agenten zijn niet langer arbeidersklasse-broeders, maar ‘pigs’.
Uitgedunde politie
Waarom linkse studenten van vrijheidsstrijders zijn veranderd in dichtgetimmerde, sektarische zeloten voor wie alle middelen geoorloofd zijn, weet ik eerlijk gezegd niet.
Wat ik wel weet, is dat ze bloed ruiken.
Welk bloed?
Nederland is het enige neoliberale land dat niet het fatsoen had om hypocriet te zijn.
Wat bedoel ik daarmee?
Of het nou in Reagans Amerika was, Thatchers Engeland of de neoliberale dictaturen van Zuid-Amerika: ook daar waren decennia van privatiseringen, ‘marktwerking’ in nutsvoorzieningen en bezuinigingen. Maar op één gebied weigerden die landen de neoliberale doctrine toe te passen: veiligheid. In politiecapaciteit, leger en de marine werd veelal juist meer geïnvesteerd.
Behalve in Nederland. Bij ons ging de kaasschaaf over álles heen. Zelfs over de inzetbare politiecapaciteit.
Afgelopen weken bleek dat demonstrerende jongeren dit goed begrijpen. Daarom passen ze de strategie toe van op zoveel mogelijk plekken tekeer gaan. Omdat dan de kans groot is dat de Mobiele Eenheid ‘langzaam wordt uitgeput’.
Ik bel met de politiebond. Voorzitter Nine Kooiman stuurt me een van haar rapporten. Ik citeer: ‘Volgens het meest recente rapport van Eurostat waren er in de jaren 2019-2021 in Nederland op elke 100.000 burgers 293 agenten actief. Daarmee staan we op de twintigste plaats in de ranglijst van 27 EU-landen.
‘We zitten onder het EU-gemiddelde van 335 agenten per 100.000 inwoners, onder landen als Spanje (361), België (336), Luxemburg (332), Frankrijk (323) en Duitsland (302).’
Alsof de onderbezetting niet erg genoeg is, worden onze agenten vanwege die neoliberale fetisj met cijfertjes en ‘prestaties’ bedolven onder het papierwerk. waardoor er zelfs nog minder tijd overblijft voor het echte werk.
Anarchie
Wat is er dan nodig om dit buitengewoon ernstige tij te keren?
Nine Kooiman: ‘Het zou de politiebonden een lief ding waard zijn als de politiek werk zou maken van een zorgvuldig onderbouwde inhoudelijke visie op het politiewerk in de 21ste eeuw. Als de daarin geformuleerde ambities recht doen aan het belang en het potentieel van de politie als maatschappelijke witte bloedlichaampjes, dan zou een verdere uitbreiding van de operationele sterkte vanaf 2028 politiek gewoon bespreekbaar moeten zijn.’
Een mooie taak voor het nieuwe kabinet, me dunkt.
In de tussentijd moeten we maar hopen en bidden dat relschoppers in dit land er niet in slagen om te ‘winnen’ van de politie.
Hoe links ik ook ben, anarchie gaat me ietsje te ver.
Schrijf u in voor onze ochtendnieuwsbrief
Abonneer u op de gratis nieuwsbrief EW Ochtend en start de dag scherp met de belangrijkste artikelen over politiek, economie en buitenland.
