Film The Father maakt invoelbaar wat het betekent om dementie te hebben (****) Het zijn, hoe gek het misschien ook klinkt, momenteel gouden tijden voor filmliefhebbers. Na de lockdown komen de soms wel met een jaar vertraagde toptitels nu in hoog tempo aanrollen. We hadden al het migratiedrama Minari, vorige week de zwarte comedy Druk, en nu is er weer The Father: allemaal 4 sterren.
Spiritueel Tendentieuze film verklaart paus Franciscus nu al zalig De paus is een fascinerende figuur in een tot de verbeelding sprekende omgeving. Dus valt het te begrijpen dat hij geregeld het hoofdpersonage van speelfilms is. Af en toe in een potsierlijke hoedanigheid. Zo wordt de rondbuikige Schotse komiek Robbie Coltrane in The Pope Must Die (1991) het doelwit van de maffia omdat hij fraude wil bestrijden in het Vaticaan. En in Habemus Papam (2011) zien we kardinalen vrolijk een partijtje volleyballen nadat de, door Michel Piccoli gespeelde, kerkvorst depressief de benen heeft genomen.
The Father maakt invoelbaar wat het betekent om dementie te hebben (****)
