Paars

‘Leve de vrije markt!’ riep de liberaal. ‘Leve de verzorgingsstaat!’ zei de sociaal-democraat. ‘Maar jongens, we doen het toch wel sámen?’ Daar had je die vervelende CDA’er, die altijd moest zeuren over ‘samen’, ‘normen en waarden’, ‘vaderlandsliefde’. De liberaal en de sociaal-democraat waren in de jaren negentig maar wat blij dat zij even konden regeren zonder die belegen christen-democraten, schrijft Geerten Waling. Het was een vrolijke, vrije periode, maar niet zonder de ‘puinhopen van acht jaar Paars’ die Pim Fortuyn aankaartte en die nog steeds rondspoken.

In de jaren negentig van de vorige eeuw kwam een abrupt einde aan de christen-democratische noodzaak in de politiek. Het was een geweldloze revolutie. Politiek zonder christen-democraten was bijna ondenkbaar.