Moslimlanden hebben van de UNESCO een politiek wapen gemaakt om Israël te isoleren. Wellicht dringt dat besef dankzij het Amerikaanse vertrek uit deze VN-organisatie door tot meer westerse regeringen.
Het Witte Huis maakte bekend dat de Verenigde Staten zich zullen terugtrekken uit UNESCO, de organisatie van de Verenigde Naties die zich inzet voor het behoud van cultureel erfgoed wereldwijd. Daarmee valt om en nabij een kwart van het budget weg voor dit op het oog nuttige werk.
Gezien de rancune waardoor president Donald Trump zich nogal eens laat leiden, vraag je je af of zijn reden voor dit besluit – UNESCO is stelselmatig bevooroordeeld ten nadele van bondgenoot Israël – wel zo zuiver is. Wil hij niet gewoon af van de miljoenenbijdragen aan de VN?
Alleen voor moslims heilig
Toch heeft Trump groot gelijk met zijn verwijt aan UNESCO. Om enkele recente voorbeelden te noemen:
In 2014 annuleerde de VN-organisatie een tentoonstelling in Parijs over de historische Joodse aanwezigheid in wat nu Israël is – verschillende Arabische landen hadden hier namelijk over geklaagd. Zij vinden dat het land exclusief Palestijns is, en weigeren de Joodse banden met het land te erkennen. UNESCO ging daar dus in mee.
In 2016 werd een resolutie aangenomen waarin de Joodse historische banden met de Tempelberg in Jeruzalem volledig ontbraken, zo de suggestie wekkend dat dit alleen voor moslims een heilige plek is.
Vorig jaar, vervolgens, nam UNESCO een resolutie aan waarin, van alle landen op aarde waar niet zo netjes wordt omgesprongen met cultureel erfgoed, juist Israël de mantel werd uitgeveegd vanwege historische plaatsen in de Palestijnse Gebieden. Die zouden vanwege de Israëlische bezetting niet toegankelijk genoeg zijn.
En afgelopen juli kreeg de oude stad van Hebron de status van Werelderfgoed, waarbij de Joodse geschiedenis van die stad volledig werd verzwegen.
Politiek wapen
De UNESCO werd opgericht kort na de Tweede Wereldoorlog, nota bene op initiatief van de Amerikanen. Het doel: ‘Het versterken van banden tussen landen, bevorderen van de dialoog en begrip tussen verschillende culturen en religies en het beschermen van cultureel erfgoed over de hele wereld.’
Helaas blijkt dat islamitische regeringen, dankzij hun overtal en gezamenlijke front tegen Israël, van UNESCO een politiek wapen maken om de banden met dat land te verbreken en de dialoog te mijden. Wellicht dringt dat besef dankzij de Amerikaanse stap door tot westerse regeringen die de VN nog serieus nemen.