Het is voorbarig om Chris Froome te brandmerken als dopingzondaar. Maar dat zijn zaak met eigenaardigheden is omgeven, moge duidelijk zijn. En waarom zouden voor een astmapatiënt eigenlijk afwijkende dopingnormen moeten gelden?
Het lijkt een jammerlijke wetmatigheid in de wielersport: iedere kampioen raakt op enig moment verstrikt in de tentakels van het monster dat doping heet. Net nu het wielrennen enigszins dacht te zijn hersteld van de EPO- en bloeddopingschandalen van de laatste twee decennia, dreigt een nieuw kopstuk van zijn sokkel te tuimelen en de sport terug bij af te brengen.
Dinsdag kwam namelijk het bericht naar buiten dat viervoudig Tourwinnaar Chris Froome tijdens de jongste Ronde van Spanje is betrapt op een te hoge dosis salbutamol, een middel tegen astma. Ook zonder Froome direct te brandmerken als dopingzondaar, valt te concluderen dat de zaak is omgeven met eigenaardigheden.
Froome is de man die niets aan het toeval overlaat
De eerste gedachte over de kwestie is er een van verbazing: hoe kon Froome zo onnadenkend zijn? Froome is de man die niets aan het toeval overlaat en machinaal zijn kilometers afwerkt. En uitgerekend hij voer tijdens die bewuste etappe op 7 september blind op zijn ploegarts, die hem adviseerde tweemaal de toegestane hoeveelheid salbutamol te nemen om een astma-aanval te onderdrukken? Hij wist toch dat hem als leider in het algemeen klassement een dopingcontrole wachtte?
Niet zo gek dat IOC klaar is met Russische sportbobo’s Lees verder >>
En waar is ineens de dopingmoraal van Team Sky, de wielerploeg die schoon wielrennen zo ongeveer heeft geadopteerd als raison d’etre en verdachte figuren in het verleden resoluut de deur wees? Kennelijk nemen de Britten het niet zo nauw als hun kopman en commercieel uithangbord wordt overvallen door kortademigheid.
Drie maanden om het verweer glad te strijken
Dat Froome en zijn ploegleiding onschuldig pleiten, verbaast niet. Maar overtuigend is het verweer van Sky-manager Dave Brailsford vooralsnog allerminst. De Brit claimt dat complexe fysiologische omstandigheden onverwachte schommelingen teweegbrengen in de salbutamol-waarde. Maar juist dat soort onzekere factoren zouden moeten aanzetten tot extra voorzichtigheid. Zeker bij een team dat schoon wielrennen predikt, en al helemáál bij een renner die permanent onder een vergrootglas ligt.
Ook kun je je afvragen waarom het bericht nu pas naar buiten komt. Team Sky werd al op 20 september door de UCI op de hoogte gebracht, en kreeg van de wielerunie alle tijd om achter de schermen zijn pleidooi glad te strijken. Meervoudig wereldkampioen tijdrijden Tony Martin wond zich er behoorlijk over op. ‘Andere renners worden meteen geschorst,’ twitterde de Duitser. ‘Krijgen Froome en zijn team soms een aparte behandeling?’
Schoon wielrennen betekent: dezelfde normen voor iedereen
Ten slotte zijn er ook nog principiële bezwaren in te brengen tegen het feit dat sommige renners ‘op doktersadvies’ bepaalde middelen mogen nemen. Van salbutamol gaat een mens niet harder wielrennen, maar Chris Froome mag er als astmapatiënt gebruik van maken en heeft daar baat bij. Als Froome kan aantonen dat het overtollig gebruik van het middel gerechtvaardigd is, gaat hij vrijuit.
Het maakt de zaken onnodig schimmig. Wielrennen wordt pas echt schoon wanneer voor iedereen dezelfde normen gaan gelden – ongeacht de fysiek de iemand van moeder natuur heeft gekregen. Als voor de één een te kleine longinhoud of een luie aard de beperking is die hem van de gouden medaille afhoudt, waarom zou dat voor Chris Froome dan niet een aanleg voor astma zijn?